Ik zeg het maar onomwonden: ik ben geen liefhebber van de elektrische fiets en zal er voorlopig ook zeker geen gaan kopen. Veel liever trotseer ik op eigen kracht de weerbarstigheid van de natuur ook al vloek ik natuurlijk ook wel eens als ik het dreig te verliezen van een stevige tegenwind.
Laatst was ik aan het struinen op het strand van natuurgebied De Horst op Texel en daar hoorde ik het geroep van mariniers tijdens een oefening. Ze liepen door het mulle zand van het uitgestrekte strand en sjouwden met z’n zessen met een loodzware rubberboot. De boot moest boven het hoofd getorst worden en mocht niet zakken. Terwijl de mariniers zuchtten en kreunden onder het zware gewicht van de boot en de traagheid van het mulle zand schreeuwde en vloekte de sergeant hen toe zoals alleen ’s lands bevelhebbers dat kunnen doen: “Vooruit watjes, niet klagen en zeuren. Ga door de pijn. Ga door.”
Ik keek dit rare tafereel een tijdje aan; niet begrijpend waarom de boot niet gewoon in het water lag en de mariniers – als ze dan toch zo’n zwaar ding wilde sjouwen – niet het harde zand verkozen.
Maar toen ik op een middag tijdens een fietstocht op mijn mooie Merida windkracht 5 moest trotseren, dacht ik weer even aan de mariniers en hun sergeant. Kom op watje. Niet klagen en zeuren. Ga door de pijn, ga door!!!
En warempel; het werkt. Ik ploeter mij voort en voel mij uiterst voldaan als ik om 18.00 uur thuis ben en de zware klus heb geklaard. Nee, voor mij geen elektrische fiets, maar genieten van de kracht die je voelt in je lijf als je de wind maar mooi toch weer de baas bent geweest.
Andere verhalen met het thema ‘wind’ vind je bij Windvanger, Windwandeling en Pantoffelhelden.
Vanzelfsprekender 