Vanavond heb ik 112 gebeld. Niet voor mezelf maar voor een aantal campinggasten waar ik me inmiddels ernstig zorgen over maak.
De Duitse aannemer en zijn vrouw zijn vanmorgen op de scooter vertrokken en zijn nu om 21.00 uur ’s avonds nog altijd niet terug. Hij keek vanmorgen boos en zij keek zwaar ongelukkig; een leuke dag kan het dus nooit geworden zijn. Wat hebben die twee toch al die uren gedaan? Zijn ze soms 50 keer het eiland rond gereden op die oude scooter?
De politie vroeg om een signalement maar ik kwam niet verder dan: ‘Een Duitser met een boze kop en dito vrouw’.
En dan nog Sjaak. Nee ik had nooit gedacht dat het verhaal van vanmorgen echt helemaal uit de hand zou lopen. Maar bij terugkomst van een heerlijke, lange wandeling door de duinen en over het strand bleek Ria nog altijd verdrietig en alleen voor haar sleurhut te zitten. Sjaak was in geen velden of wegen te bekennen. Hij was al die tijd niet thuis gekomen en leek dat ook niet meer van plan te zijn.
De politie vroeg om een signalement. Ja wat kun je dan zeggen: ‘Man wordt gek van zijn vrouw, loopt weg en had dat waarschijnlijk al jaren eerder moeten doen‘?
Welk een schoon verhaleke.
Herkenbaar en eel leuk!
LikeLike