Ik ben niet zo van de competitie. Een spelletje vind ik wel leuk, maar winnen of verliezen…? Och, het maakt mij niet zo veel uit als je maar lol hebt. Ook sport kijken, langs de lijn of op tv, is nou niet echt mijn favoriete bezigheid. Maar nu is er op sportief gebied iets gebeurd wat ik wel zó mooi en bijzonder vind dat ik het toch echt even met jullie moet delen. De kleine rosse grutto is wereldkampioen lange afstandsvliegen (LAV) geworden. Niet dat daar officiële wedstrijden van zijn of dat het LAV is toegelaten als olympische sport, maar toch!
Dit dappere, kleine vogeltje is er in geslaagd om non stop – ik zeg non stop – van Alaska naar Nieuw-Zeeland te vliegen. In elf dagen tijd legde deze kanjer maar liefst 12.000 km af waarbij hij regelmatig een snelheid behaalde van wel 90 km per uur. Dat kun je toch bijna niet geloven?
Het is dat hij het bewijs met zich meedroeg anders zou ik het bericht afdoen als een ‘broodje aap-verhaal’. Maar nee hoor… het vogeltje droeg een harnasje met een zendertje, zodat onderzoekers zijn route konden volgen. En dát maakt de ongelooflijke prestatie nog veel knapper. Want het frêle vogeltje vloog dus feitelijk met zware bepakking. Kunnen onze jongens en meiden bij de land-, lucht- en zeemacht nog eens ‘u’ tegen zeggen.
‘De mannetjesgrutto vloog samen met vier soortgenoten’, laat het krantenbericht verder nog weten. Gelukkig was hij op deze barre non stop vlucht niet alleen, maar gezellig onder vrienden: sportieve ploeggenoten. “Ze lijken te weten waar ze zich op de wereld bevinden”, aldus Jesse Conklin van het Global Flyway Network, een samenwerkingsverband van wetenschappers die vogeltrektochten bestuderen.
Los van het feit dat Conklin en zijn kompanen heel veel te weten zullen komen over voeding, verbranding, uithoudingsvermogen en wat al niet meer… ben ik vooral diep onder de indruk van die kleine rosse grutto. Hij is mijn held en hangt voortaan met een grote foto boven mijn bed.
Vanzelfsprekender 