Nooit te oud om…

Je bent nooit te oud om ergens aan te beginnen. En daarom kocht de vriend een paar weken geleden een elektronisch drumstel. Heel gedisciplineerd zit hij nu uren per dag te oefenen op lastige voet/handcoördinaties en ingewikkelde ritmesecties.

Al vanaf zijn 12^de droomt hij van een drumstel. Toen nog van een akoestisch setje, want als je jong bent, is ook de herrie van belang. Altijd was er wel een reden waarom het niet kon. Geen geld, de buren, studie, partners, druk, druk, daar begin je toch niet meer aan…

En toen kwam de pensionering en daarmee de tijd. “Wat kan nu nog je argument zijn om niet te gaan drummen?”, vroeg ik de vriend. “De buren?”, zei hij voorzichtig, omdat wonen in een appartement nou niet de meest geëigende plek is om lekker op een drumstel te keer te gaan. “Je kunt een elektronisch drumstel  kopen”, pareerde ik deze hindernis. “Te oud?”, opperde hij flauwtjes, wetend dat een levenlang leren het motto is waarmee heel Nederland doodgegooid wordt. Met ‘geld’ als argument hoefde hij niet aan te komen; ik wist wel dat dát geen obstakel kon zijn. Bovendien zijn op marktplaats voor hele schappelijke prijsjes prachtig mooie 2^e hands drumkitjes te koop. De jeugd die immers wél op 12-jarige leeftijd begint, is het natuurlijk evenzo vaak weer binnen een mum van tijd beu.

Maar niet de vriend! Die heeft zichzelf na 55 jaar het geluk van een prachtig elektronisch drumstel gegund. Elke dag verwelkomt hij mij voortaan met een steeds indrukwekkendere drumsolo. Echt nóóit te oud om ergens aan te beginnen.