Drie koningen

• 

• 

• 

De bel gaat. Twee keer hard en lang. Als ik de deur open doe, kijken twee kleuters me triomfantelijk aan. Het jochie heeft mijn bel weten te bereiken door tegen de deur op te klimmen. ‘Heeft hij toch maar mooi voor elkaar gekregen’, zie ik het meisje denken. “We zijn op kerststallenjacht”, vertellen de twee in koor. Ik weet waar ze het over hebben, want in deze Coronatijd doet onze wijk actief mee met allerlei spannende jachtopdrachten om jong en oud actief te houden. Na de berenjacht van afgelopen zomer is het nu de beurt aan de kerststallenjacht. Al is het niet de bedoeling dat iedereen die een kerststal voor het raam weet te spotten ook meteen aan de deurbel hangt. Maar deze twee kinderen zeggen een hele goede reden te hebben. “Want ik heb niet de hele kerststal voor het keukenraam gezet, maar alleen de drie koningen. En dát klopt niet”, zegt het meisje streng. “Ik kan het uitleggen”, vertel ik de twee. “Kom maar eens even binnen.”

En onder het genot van een beker warme chocolademelk met een velletje en dikke speculaas vertel ik de kinderen mijn verhaal. Hoe wij – toen ik net zo oud was als zij nu zijn – met mijn vader een kerstboom uit ging zoeken. We fietsten naar de markt of naar een boer en kwamen terug met een boom die altijd te klein en te kaal was als hij eenmaal in de emmer met zand stond, maar die me toch iedere keer ook weer kippenvel bezorgde als hij uiteindelijk met heel veel lichtjes, ballen en rare snuisterijen was opgesierd. Tot slot zette mijn vader dan een uiterst breekbare piek op de hoogste top van de boom. De piek van opa! Ook nú nog prijkt hij elk jaar triomfantelijk op mijn boom. Na het optuigen van de boom was het tijd voor een worstenbroodje en chocolademelk en dan keken wij toe hoe mijn moeder voorzichtig de kerststal uitpakte.

De prachtige stenen beeldjes waren zo levensecht dat je het zelf koud kreeg als je het kindje Jezus zo in zijn blootje zag liggen in dat kribje. Het stalletje werd mooi ingericht. De os en de ezel namen hun plek in achter het kribje, zodat hun warme adem over het kindje blies. En als iedereen de juiste plek had ingenomen en wat mos en stro had gekregen om zich aan te warmen, kwam daar de langverwachte vraag van mijn moeder: “Waar beginnen de drie Koningen dit jaar?”

Iedereen weet toch wel dat de drie Koningen met Kerstmis nog niet in de stal horen te zijn hè? Nee… die arriveren pas veel later. Je moet het verhaal wel een beetje naar waarheid verbeelden. Dus om beurten mocht een van ons kiezen waar de drie Wijzen vertrokken. Volgens de geschiedschrijving moesten ze in het Oosten beginnen, maar zo nauw nam mijn moeder het verhaal nou ook weer niet. Elke dag werd het driemanschap een klein stukje richting de stal geschoven om uiteindelijk precies op 6 januari – altijd precies op 6 januari – bij de stal aan te komen. Iedereen was al weer gevlogen; feestdagen allang achter de rug en de kerstboom die ooit wonderschoon was, stond er op die 6de januari nog maar treurig bij. Maar daar waren ze dan toch: Caspar, Melchior en Balthasar. Ze hadden het gehaald. Als kind heb ik nooit begrepen waarom die drie – als ze dan toch zo wijs waren als ze zeiden te zijn – er niet gewoon met Kerstmis bij konden zijn: net als ieder ander. Maar écht heel erg vond ik het nou ook weer niet, want dat geschuifel richting de stal was veel te leuk.

Vanaf mijn studententijd heb ik elk jaar een kerstboom met stalletje gezet; hoe klein ik ook woonde. En elk jaar heb ik het spel met de drie Koningen opnieuw gespeeld. Toen dit jaar het verzoek van de wijkcoördinator kwam om mee te doen met de stalletjesjacht wist ik meteen waar mijn drie Koningen deze keer moesten beginnen. Voor mijn keukenraam aan de straatkant natuurlijk! En elke dag schuif ik ze een stukje op om ze rond 1 januari de afslag te laten nemen richting de kast waarop het stalletje prijkt. Sommige gewoontes veranderen nooit. Echt nooit. Dus ook dit jaar zullen de drie Wijzen precies op 6 januari bij de stal aankomen; je kunt er de klok op gelijk zetten. Maakt u zich geen zorgen: ook dit jaar gooit niks of niemand roet in het eten. ZELFS Corona niet. Alles komt goed! Sommige dingen wéét je gewoon.

En dat is dan ook meteen mijn kerstboodschap voor iedereen – waar u ook bent. Alles komt goed. Hou vol: het komt goed en het komt op tijd!

Fijne feestdagen