Heb je gekeken naar de persconferentie voor kinderen afgelopen dinsdag 16 februari? Ik heb genoten! Daar stonden ze: onze premier Mark Rutte en de minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge. Ze hadden zich goed voorbereid. Waren zelfs een beetje zenuwachtig, want ze wisten deze keer totaal niet wat ze konden verwachten. Bij alle eerdere persconferenties waren ze bedacht op het eeuwige gezeur van journalisten die nooit lijken te luisteren naar het verhaal dat premier en minister kort daarvoor zo uitgebreid hebben gehouden. Maar hoe zou het nu gaan? Nu er acht kritische kinderen in de zaal zaten en duizenden kinderen via het jeugdjournaal hun prangende vragen hadden ingediend.
Zoals het een echte premier betaamt, begon Mark Rutte met een inleiding. In klare taal, heel begrijpelijk en to the point. Wat een verademing! Waarom hielden ze zo’n voordracht niet in elke persconferentie? Ook De Jonge kwam met een goed betoog. Geen woord verkeerd gekozen. Ik zat op het puntje van mijn stoel.
En toen kwamen de vragen. Zo scherp, kort en bondig dat ik onder de indruk was van de deskundigheid en betrokkenheid van deze kinderen. ‘Of de mannen wel eens slapeloze nachten hadden of, nog erger, nachtmerries?’ Mark… beide heren noemden zichzelf in de persconferentie voor de gezelligheid gewoon Mark en Hugo, want ze waren toch twee vriendjes die eigenlijk nooit ruzie hadden. Wel eens wat irritatie of een verschil van mening en dan moesten er veel koekjes en lasagne aan te pas komen om alles weer glad te strijken, maar ruzie… nee dat niet. En nachtmerries of slapeloze nachten…? Dat kon Mark zich niet herinneren. Wel wat piekermomentjes.
Bij het zien van Mark en Hugo kreeg ik een sterke associatie met Batman en Robin. Of wellicht toch iets meer met Jip en Janneke vanwege de klip en klare communicatie. Mark als de stoere, kordate Jip – toch iets meer het mannetje. En Hugo als zijn kwetsbare maatje die steeds de schuld krijgt als er iets mis gaat. Als Hugo weer eens gepest wordt, sust Mark de kritiek door te zeggen ‘dat hij dan ook niet zo goed opgelet heeft en dat het allemaal ook een beetje zijn schuld is’. Bijvoorbeeld toen het testen niet helemaal goed ging. Of toen de computer van de GGD niet helemaal veilig was, of toen de oudere mensen en hun verzorgers niet snel genoeg een prikje konden gaan halen. Maar Mark geeft zijn vriendje Hugo toch maar mooi een 7,5; misschien zelfs wel een 8. “Want hij werkt heel hard en doet heel veel goede dingen; alleen soms even niet.”
Waar Mark veel meer tijd heeft voor het maken van lange wandelingen en heel veel leest, heeft Hugo op de vraag naar nieuwe hobby’s in deze coronatijd nergens anders tijd voor. Hij is dag en nacht aan het werk en slaapt heel weinig. Naarmate de persco vordert worden de vriendjes Mark en Hugo steeds amicaler en losser. Verrek.. daar staan gewoon twee leuke kerels. Die hark met zijn stugge kapsel wordt een stuk jongensachtiger nu hij wat grapjes kan maken en die joker met zijn gekke schoenen kan echt heel leuk met kinderen omgaan.
“Gaan de citotoetsen dit jaar door?” “Ja!” “Of de basisscholen nog eens dicht gaan? Nee, we gaan niet meer jo-jo-en, want dat is slecht voor iedereen.” “Hoe Mark zijn verjaardag heeft gevierd?” “Met een extra lange wandeling door Den Haag langs alle bevroren watertjes en met een familiebezoekje.” “Heeft hij het feestje niet gemist?” Zeker, Mark wil maar wat graag weer eens gezellig met vrienden een biertje drinken. En Hugo verlangt naar de tribunes van een voetbalstadion.
Mark en Hugo, daar stonden ze toch maar. Losjes, uitermate deskundig en met duidelijke taal. Wat zouden we elkaar allemaal een stuk beter begrijpen en kunnen motiveren als we zo’n mooie vragen konden stellen en zo’n concrete antwoorden konden geven als in deze persconferentie. Kunnen al die politici, journalisten en praatprogrammagasten nog eens een voorbeeld aan nemen. ‘Jip en Janneke-taal’… we vragen er als volwassenen zo vaak om, maar met de persconferentie van 16 februari kregen we het dan eindelijk.
Ik kijk voortaan naar het jeugdjournaal. Kom je veel meer te weten en is de wereld een stuk beter te begrijpen.
Lees ook de andere verhalen uit de serie ‘het Coronatijdperk‘:
Coronastilte – Als de strandlantaarns branden – Blind vertrouwen – De aanhouder wint – Persco – Toen iedereen danste – Avondklok
Vanzelfsprekender 