‘For ever young’ heet een rubriek in het nieuwe programma van Matthijs van Nieuwkerk op zaterdagavond. In dit onderdeel passeren ‘mooie mensen van een zekere leeftijd’. Joost Prinsen bijvoorbeeld, die ik overigens na al die jaren nog steeds aanzie voor Erik Engerd: zijn eerste personage in de Stratenmakers-op-zee-show. Maar ook Jan Terlouw: een gerenommeerd politicus en begenadigd schrijver die zijn kinderboeken eigenlijk vooral voor de volwassenen schrijft, zodat ook zij belangrijke thema’s in het leven beter kunnen begrijpen. Of André van Duin de eeuwige lolbroek en optimist; zelfs nadat hem ongekend groot verdriet is overkomen. En zo komen er allerlei mooie mensen voorbij. De moeite waard om nog eens terug te kijken als je uitzendingen gemist hebt.
Voor het volgende seizoen heb ik mijn oudste zus voorgedragen. Volgens mij komt zij beslist in aanmerking voor deze rubriek en misschien mag het ook wel eens een keer een onbekende Nederlander zijn. Met haar 64 levensjaren nadert mijn zus zo langzamerhand het rijk van de Krasse Knarren; al merk je daar in het dagelijks leven helemaal niets van. Een paar keer per week loopt ze heel erg hard en sinds kort traint ze zelfs voor de halve marathon. Maar ook staat ze elke week in de sportschool aan gewichten te hijsen en tegen een boksbal te trappen om zodoende te ontladen van de inspanning behorend bij een dubbele baan als veelgevraagd therapeut.
Of ze niet beter wat minder kan werken als mid-zestiger? Laat me niet lachen. Veertig uren redt ze met gemak en nog meer ook als het moet. En naast het vele werk ook altijd nog studeren, want een eigen praktijk vereist de nodige accreditatiepunten. Maar ook los daarvan is zij zo leergierig als de neten. Zou mijn zus voor elke 7, 8 of 9 – net als vroeger in onze kindertijd – nog altijd een stuiver, dubbeltje of kwartje krijgen dan zou ze inmiddels stinkend rijk zijn.
‘For ever young’; het is een mooi adagium, maar ‘ouder worden’ heeft ook voordelen. Zo weet je bijvoorbeeld veel beter dat in lastige werksituaties ‘de soep écht niet zo heet gegeten wordt, als zij wordt opgediend’. En dat organisatieveranderingen of procesverbeteringen maar zelden zaligmakend zijn. Vrijwel altijd worden ze weer overtroffen door een volgende verandering of verbetering. Omdat het nóg efficiënter, klantgerichter, kostenbewuster of gewoon ‘anders’ kan. Je weet dat drukte nooit ophoudt en dat werk nooit klaar is. Dus is het ook niet nodig om je zo héél druk te maken. Gewoon meegaan met de flow en nieuwsgierig en leergierig blijven, is ook wel goed. En vooral genieten van de rust die je ervaart nu je als senior een bak aan kennis en ervaring hebt.
Misschien is dát wel het geheim van ‘for ever young’. Dat je niet meer zo paniekerig, onzeker en bang bent om iets te missen. Omdat je weet dat het meeste er gewoon al is. Hier recht voor je neus. Niets meer najagen, maar gewoon genieten van het hier en nu. En erop vertrouwen dat je gezonde nieuwsgierigheid je steeds weer verrassingen brengt. For ever young… de droom van iedereen. Maar wel even voorbij de zestig komen.
Vanzelfsprekender 