Verliefd

In het verhaal ‘Pura Vida’ vertelde ik jullie over mijn chagrijnige vriendin die foto’s kwam kijken. Naast de foto van de man met zijn bamboestok beladen met zakken fruit, viste ze ook nog de foto van mijn kleine, groene kikkertje uit de stapel. En dat bracht mij terug bij een verhaaltje dat ik schreef na een nachtelijke zoektocht door het regenwoud tijdens mijn vakantie in Costa Rica. Een bekentenis…

Ik ben verliefd: hopeloos verliefd. Nee, niet op de vriend; daar hou ik gewoon zielsveel van. Ik ben verliefd op een heel leuk, klein, groen kikkertje met vuurrode oogjes. Jarenlang heb ik van hem gedroomd en tijdens mijn rondreis door Costa Rica heb ik weken naar hem gezocht. Maar uiteindelijk, tijdens een nachtelijke zoektocht samen met een gids die wist waar hij woonde, vond ik hem.

De hele nacht ben ik bij hem gebleven, in stille aanbidding en onuitputtelijke bewondering. Ik mocht hem op de foto zetten zo vaak als ik maar wilde. Maar onder geen enkele voorwaarde ging hij met mij mee naar huis.

“Heb je hem gekust?”, vroeg de vriend bij thuiskomst ’s morgens vroeg. Wonderwel bespeurde ik geen enkel gevoel van jaloezie, terwijl hij daar toch alle redenen toe had. Ik vond het eigenlijk een behoorlijk domme vraag. Want nee, natuurlijk had ik hem niet gekust. Stel dat dit mooie exemplaar zou veranderen in een manspersoon van welke hoedanigheid dan ook? Dan was ik het mooie kikkertje kwijt waar ik zó verliefd op ben. Nee… mijn kikkertje moet gewoon een kikkertje blijven. Kussen doe ik de vriend wel. Geen probleem.