Donker

• 

• 

• 

Niks zo leuk als wandelen in het pikkedonker. Vanavond doe ik dat met een klein groepje onder leiding van een gids. We gaan op zoek naar nachtbloemen en nachtdieren. Als eerste ontdekken we de Teunisbloem die haar prachtige, gele kelken opent zodra de schemer invalt. De kelken hebben aan de binnenkant blauwe strepen die mensen niet kunnen zien. Het zijn een soort landingsbanen die de nachtvlinders naar het hart van de bloem lokken. Mooi toch!

Vanuit het enige dorpje op Schiermonnikoog lopen we direct het bos in. Als gauw zie ik geen hand meer voor ogen. Maar wat ga je veel zien als je ogen eenmaal aan het donker gewend zijn. Geen kleuren, maar wel heel duidelijk de contouren van alles waardoor het pad in het donkere bos uiteindelijk prima begaanbaar wordt.

Tijdens deze nachtwandeling over Schier vertelt de gids vooral wat er niet te vinden is op het eiland. Geen vossen en al helemaal geen wolven of wilde zwijnen. Geen reeën of herten en ook nauwelijks nog konijnen. Allemaal uitgestorven door twee nare ziektes en geen zin meer om terug te komen nu het eiland steeds meer bebost raakt. Ook geen vleermuizen. Wel nestkastjes om te onderzoeken waarom de vleermuis hier niet op het eiland wil zijn. Nou, dat kan ik je wel vertellen: een vleermuis heeft obstakels nodig om de sonar te kunnen laten weerkaatsen. Zo vindt hij zijn weg. En op Schier is niets om tegenaan te kaatsen. Geen hoge bomen, geen hoge gebouwen. Gewoon niets. Dus logisch: geen vleermuizen. Schapen, koeien of paarden dan? Die zijn er genoeg maar allemaal per schip van het vaste land gehaald om hier de oprukkende berkenbomen, struiken en grassen weg te grazen. En verwilderde katten; dat dan weer wel. Zo veel dat je van een plaag kunt spreken. En vogels natuurlijk; heel veel vogels waarvan de meeste ’s nachts gewoon slapen. Dus geen wonder dat we ze niet horen of zien.

Omdat er op dit tijdstip bij nader inzien toch wel érg weinig planten en dieren op Schier zijn te bewonderen, nodigt de gids ons uit om de blik naar de hemel te richten. En dat is prachtig want bij de wassende maan ontdek ik al gauw Saturnus en Jupiter. En natuurlijk ook het steelpannetje en zelfs de Melkweg. En dan… dan opeens zie ik een vallende ster; zomaar uit het niets.

Hier in de nacht op Schiermonnikoog doe ik een wens. Dat het leven voor iedereen zo mooi en vredig mag zijn als ik het nu op dit kleine eiland ervaar.

‘ Donker‘  is het vierde verhaal uit de serie ‘ Verhalen op Schier 2021‘