Vandaag ben ik maar weer eens aangesloten bij een vogelexcursie. Want om vogels te herkennen moet je oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Gewapend met verrekijker en fototoestel gaan we op pad. We zijn nog geen 20 meter verder of de gids van vandaag zet de kijker al aan de ogen om vol enthousiasme uit te roepen: “Een zwerm puttertjes; zo mooi!“ Verbaasd kijk ik naar het zelfverzekerde gezicht van deze jonge knul. Want waar ik met moeite door mijn kijker een zwerm zwarte puntjes kan ontdekken, determineert hij met het grootste gemak dat het puttertjes zijn.
“Dat zie je aan de gele streepjes op de zijkant en het felrode kopje. Al is dat in het najaar een stuk minder rood“, legt hij mij geduldig uit. “Maar je ziet het óók aan de vorm en het gedrag“, voegt hij er geruststellend aan toe. De jongeman moet gezegend zijn met bionische ogen, want ik kom echt niet verder dan wat zwart gefladder in de verte.
We vervolgen de route om bij de Westerplas een groot aantal lepelaars, aalscholvers, kleine zilverreigers en een heel regiment aan eendensoorten te ontdekken. Nou was dat niet zo moeilijk, want we wandelen aan het einde van de dag en dan verzamelen al deze vogels zich hier om een slaapplaats op te zoeken. Zelfs als slechtziende kun je hier nog van de vogels genieten. Makkelijk zat.
Dan nog even naar het Wad waar we al snel de tapuit ontdekken. Die ken ik ondertussen dus ik herken hem al van verre. Maar ook de steenlopertjes, de kievit, goudplevier, scholekster en de tureluur zijn hier op het Wad snel gevonden. Ondertussen vliegen watersnippen mooi in formatie over. Die ken ik nog van de briefjes van 100 gulden; dus dat is een makkie.
“Een kneu“, roept de jonge gids en na veel aanwijzingen en speuren tussen het bruingele gras kan ook ik hem uiteindelijk vinden. Als traktatie trekt een hele zwerm kneutjes over. “Die zoeken óók een plek voor de nacht“, legt de gids uit en tot slot belooft hij mij nogmaals het puttertje te laten zien; nu van dichtbij. Als echte vogelaars posten we ons bij een grasveldje vol bloemen. En na lang wachten – want dat hoort nou eenmaal bij vogels spotten – gebeurt het onverwachte. Tientallen puttertjes vliegen in één keer op vanuit het veld om ook weer spoorslags in het hoge gras te verdwijnen. Maar ik heb ze gehoord én gezien! En dus ook ik kan na deze indrukwekkende tocht een plek voor de nacht gaan zoeken.
Dag mensen, dag vogels…. slaap zacht allemaal.
‘ Puttertje‘ is het vijfde verhaal uit de serie ‘ Verhalen op Schier 2021‘
Vanzelfsprekender 