Stroopwafel

Meedraaien in de nachtdienst; dát moest ik als locatiemanager maar eens een keer doen. Zo zou ik sfeer kunnen proeven en tegelijkertijd meer beeld krijgen bij de werkzaamheden in de nacht. De ingeplande medewerker is een jonge verzorgende die voor het eerst van haar leven een nachtdienst draait; ik een oude rot in het vak die sinds haar 23ste geen nachten meer heeft gewerkt. Voor allebei dus even wennen, maar dat schept een band.

Terwijl de avonddienst ons de bijzonderheden van de dag vertelt, hoor ik zacht geschuifel op de gang. Het is meneer Tonny die nu twee weken bij ons woont. Ik loop hem tegemoet. In de stille gangen geven de nachtlampjes een aangenaam licht. “Bent u op zoek naar uw kamer?”, vraag ik hem zachtjes. In zijn hand een pakje met nog vier heerlijke stroopwafels. “Nee,” zegt meneer Tonny, “ik ben op zoek naar iemand die een lekker kopje thee kan zetten, zodat ik deze stroopwafels nog even op kan eten. Ik ben een echte snoeperd,” voegt hij er verontschuldigend aan toe.

Ik loop met hem naar de gezamenlijke huiskamer. De schemerlampjes zijn nog aan en uit de radio klinkt zacht klassieke muziek. “Welk smaakje past het beste bij uw stroopwafels?” Hij kiest voor Rooibos. “Doe je gezellig met mij mee?”, vraagt hij vriendelijk.

En even later zitten we samen in de gemakkelijke stoelen met een kopje thee en een stroopwafel en praten we over de dag die naar zijn zeggen behoorlijk druk was. Hij heeft vandaag wel 30 gehaktballen gedraaid aan de grote tafel in de keuken. En vanavond heeft hij met zijn familie belangrijke zaken besproken.

Genietend van zijn tweede stroopwafel horen we de kerkklok 12 uur slaan. “Tijd om naar bed te gaan”, zegt meneer Tonny. “Ik slaap hier als een roos en dat is fijn; zeker omdat ik voor de rest nog erg moet wennen.” Ik begeleid hem naar zijn kamer en wens hem een goede nacht. Uitnodigend kijkt hij mij aan: “Ga je nog even mee naar binnen voor een afzakkertje?” “Laat ik dat maar niet doen; ik ben aan het werk.” ”Wil je dan nog een stroopwafel?”, vraagt hij zacht.

Deze situatie speelt zich af in een kleinschalige woonvorm voor mensen met dementie waar ik op dat moment werk als locatiemanager.

Lees ook de andere verhalen uit de serie ‘De dingen die voorbij gaan‘:
Hangplek voor ouderen – Een goed verhaal – Alles onder controle – Stapelboterhammen – Kledingadviezen – Engelengeduld