


Bijna 6 weken geleden trouwde ik met mijn lief. Wat een grootse dag had moeten worden, veranderde in een piepklein eventje. Het uitbundige feest werd ingeruild voor een diner. Het diner wisselde weer om naar een lunch en toen ook deze uiteindelijk afgezegd moest worden, was er weinig feestelijks meer aan. Vlak voor kerst ging Nederland opnieuw in een lockdown en zou dat wekenlang blijven.
Ook de visagiste en nagelstyliste mochten hun werk niet meer doen; dat was jammer. Maar toen de kapper mij belde met de mededeling dat ik toch echt zélf mijn haren in een acceptabel modelletje moest zien te krijgen, zakte de moed mij in de elegante schoenen. Ik had op die 28ste december zo graag de mooiste bruid willen zijn. Weliswaar niet meer in het wit, maar wel lekker uitgedost en opgesmukt zoals het een echte bruid betaamt. Het ging allemaal niet door. De trouwdag werd een koude, regenachtige dag met slechts een ceremonieel moment van 45 minuten onder het toeziend oog van de trouwambtenaar. En daar moest ik het mee doen.
Maar wat blijkt…? Als zo’n belangrijke dag van alle poespas wordt ontdaan, toont zich onverwachts het échte moois in al haar glorie. Want wat hing er een vrolijke sfeer rondom de ceremonie en wat was de muziek goed gekozen. Wat waren de tien gasten blij en mooi en de voordrachten ontroerend, eerlijk, plagerig en vooral teer. Wat waren de woorden die mijn lief en ik tegen elkaar uitspraken vol liefde, dankbaarheid en eerlijke beloftes. En wat klonk het ja-woord helder en werden de handtekeningen gretig gezet. Het zijn indrukwekkende herinneringen die overblijven na deze dag. En gelukkig ook een prachtig fotoboek; in de korte tijd schoot de fotograaf zo’n 400 foto’s.
De Wittebroodsweken zijn bijna voorbij. Zes weken na onze trouwdag gaan we alsnog genieten van het diner dat op de dag zelf niet door kon gaan. En elke 28ste van de maand vieren we voortaan met een gezellig etentje en een goed glas wijn dat we op een wel héél memorabele dag met elkaar getrouwd zijn. Omdat je niet vaak genoeg kunt zeggen hoe mooi en bijzonder dat was.
Op naar een lang en gelukkig leven!

Lieve Sylvia..sinds een tijdje lees ik je blogs met veel plezier.
Nog fijner vind ik het om te lezen dat je geniet van elk moment en dat je een mooie kijk op de wereld heb.
In de tijd dat wij samen hebben mogen werken heb ik veel van jou geleerd…en nu dat mijn leven compleet anders is denk ik nog vaak aan hoe zou Sylvia dat doen…terug naar de basis ..
Van harte gefeliciteerd…en dat jullie samen net zoveel mogen genieten van elkaar als mijn man en ik van elkaar doen.
LikeLike
Prachtig verhaal! en hilarisch die tekening :):):) Dat jullie een lang gelukkig leven samen gegeven mag zijn!
LikeLike
Gaan we ons best voor doen!
LikeLike