Horen is scoren!

We maken altijd duidelijke afspraken vooraf, de vriend en ik: gaan we wandelen óf vogels spotten? Twee activiteiten die wat mij betreft écht niet samengaan. Wandelen betekent flink de pas er in houden, kilometers maken door mooie natuur om dan moe en voldaan na een paar uur weer thuis te komen. Maar als de verrekijker mee gaat, weet ik al dat we bij elk geluidje of gefladder stilstaan. Dat we minutenlang zullen turen in de hoop dat de vogel zich zal laten zien. En als een van ons tweeën dan iets ontwaart in de toppen van de bomen, het struikgewas of het weiland dan gaat de kijker aan de ogen in de hoop dat het mooie vogeltje zich nader laat bekijken. Nee, vogels spotten is beslist het tegenovergestelde van wandelen. Dan moet je niet op willen schieten, dan blijf je juist stilstaan: om de haverklap. Dus vandaar die heldere afspraak vooraf: gaan we wandelen of vogels spotten?

Vandaag kiezen we voor wandelen. Het wordt een mooie tocht van ruim 18 km over het Duitse lijntje. We moeten flink doorstappen; zeker omdat we pas na tweeën vertrekken en er slecht weer is voorspeld in de namiddag. Maar na twee kilometer gaat het al mis. Terwijl we in ferme tred over de paden gaan, laat opeens de groene specht zijn karakteristieke lach horen.

“Horen is scoren”, merkt de vriend genoegzaam op. Onder echte vogelaars wordt deze spelregel behoorlijk serieus genomen. Eerlijk gezegd vind ik het maar een rare regel; je kunt met gemak vals spelen door gewoon te zeggen dát jij iets hoort; niemand die om nader bewijs vraagt.

Nog zo’n spelregel waar echte vogelaars zich graag aan houden, is het aanleggen van lijstjes met een uiterst nauwkeurige omschrijving van welke vogel, waar en wanneer is gezien. Op zo’n lijstje prijken ook altijd de nodige ‘wensvogels’. Vogels waarvan je droomt om ze een keer te spotten. Nou… lijstjes heb ik niet zo veel, maar ‘wensvogels’ des te meer. Er zijn nog altijd te veel vogels die ik (nog) niet zie of (nog) niet herken.

Maar wat zit ik hier nou te raaskallen over de regels van het vogelspotten? Ik kan mij beter druk maken over onze eigen spelregels. Want gelijktijdig met de opmerking ‘dat we hier de lach van de groene specht horen’, zie ik een verrekijker uit de rugzak komen die rap aan de ogen wordt gezet. Niks 18 km tempo maken. Het wordt een wandeling van stilstaan en wachten. Wachten, wachten, wachten.

Een paar boze woorden later geef ik me maar over aan hetgeen onafwendbaar lijkt. Het wordt vandaag een latertje en we zullen het zonder twijfel koud krijgen. Maar als we net voor het donker thuiskomen, moe en voldaan, hebben we als echte vogelaars een aardig lijstje op weten te stellen. Want horen is scoren, maar zien is nog altijd een tien!

Zien	Horen
spreeuw	groene specht
vink	koekoek
huismus	grote bonte specht
staartmees	groenling
koolmees	haan (na 6.00 uur)
boomklever	pauw
buizerd
tjiftjaf
ekster
merel
kraai
kievit
gaai