Vandaag staat er een flinke wandeling bij het Lauwersmeer op de planning. Het weer is goed: bewolkt, af en toe een zonnetje en een straf windje. Maar dat is eigenlijk niets bijzonders: in het weidse Noorden waait het altijd. De eerste kilometers volgen het wad. De typisch Hollandse wolken en oude zeilschepen die de Waddenzee doorkruisen, maken de vergezichten extra mooi.
Na 12 kilometers dirigeert de navigatie ons een bosrijk natuurgebied in. Juist deze afwisseling belooft de wandeling van vandaag zo mooi te maken. Maar al na twee kilometer houdt een hek ons tegen: ‘Natuurgebied gesloten wegens militaire oefening. Streng verboden voorbij het hek te gaan‘, staat er dreigend op een groot bord. Maar wij zijn niet voor één gat te vangen. Een paar kilometer verderop vinden we een pad dat om het militair oefenterrein heen lijkt te gaan. “Je kunt er gewoon door!”, bevestigt een goedlachse Groninger ons als hij ons ziet dralen. En dus vervolgen we het pad, om na 5 kilometer wederom tegen een hek met ‘niet-mis-te-verstane-boodschap‘ te lopen.
Wat nu? Dezelfde weg terug of een illegaaltje en het hek negeren? Een nuchtere Fries geeft de doorslag. “Het is zondag 16.00 uur. Als er vandaag al een oefening zou zijn, dan zitten de jongens en meiden nú toch zeker aan het bier”, concludeert hij met grote stelligheid. En hij draait het hek open, springt weer op zijn fiets en gaat er vandoor, stevig stampend op de pedalen. Durven wij hem na te doen…?
We doen het! Onderweg passeren ons legertrucks met camouflagenetten. Een heuse tank kruist op grote snelheid ons pad en bij het internationale oefendorp Manshuizen is het een drukte van belang. Het is duidelijk: wij mogen hier helemaal niet zijn. Maar het pad is zo mooi: té mooi om het niet te nemen!
Bij een druk punt van kruisende legervoertuigen duiken we weg in de bossages. En bij elke volgende kruising houden we angstvallig halt om eerst te beoordelen of de kust veilig is. Het worden 15 spannende kilometers waarbij het angstzweet af en toe uitbreekt vooral ook door de op hol geslagen fantasie. Wat een avontuur!
Na ruim 8 uur komen we bij het eindpunt van onze wandeling. “Ik denk dat het voor onze veiligheid beter is om de komende tijd een beetje onder de radar blijven”, zeg ik tegen de vriend. En nét al hij mij bevestigend wil antwoorden, komt een militair ons hardlopend tegemoet. “Nooit meer doen hè,” zegt hij in het voorbijgaan. “Ik zag jullie wel al die tijd. Dat bord staat er niet voor niets. Deze burgerlijke ongehoorzaamheid kan echt niet meer op jullie leeftijd.” Betrapt en een beetje beschaamd kijk ik de man aan. “Op zondag oefenen jullie helemaal niet,” werp ik brutaal tegen, “en rond deze tijd zijn jullie gewoon lekker aan het sporten of zit iedereen aan het bier.” “Klopt!” roept de man en weg sprint hij. “Fijne dag nog!”
Uit veiligheidsoverwegingen is dit bericht niet onmiddellijk gepubliceerd en worden en er geen persoonlijke foto’s bij het bericht geplaatst. Je weet maar nooit.
Vanzelfsprekender 