Dronkenlap

Wat zal die leuke, blonde krullenbol spijt hebben gehad dat ze met haar vriend naar camping Le Perron in de Belgische Ardennen was gegaan. Het had zo’n mooi weekend kunnen worden. De kleine camping lag vlak bij het circuit van Francorchamps waar dat weekend de formule 1 werd verreden. Op zaterdag stonden alleen trainingen gepland, maar zij had kaarten weten te bemachtigen voor het echte werk op de zondag. Al lang van tevoren waren alle hotels in de verre omtrek volgeboekt, maar deze gezellige natuurcamping op fietsafstand van het circuit was de perfecte uitvalbasis voor een heerlijk weekend. Maar zoals het allemaal bedoeld was, is het niet gegaan.

Op zaterdagmiddag ging haar vriend al vroeg aan het bier. In korte tijd sloeg hij 15 pilsjes achterover afgewisseld met de nodige speciaalbiertjes. En tijdens de feestavond in het clubhuis van de camping stapte hij over op pure Whisky. En of het nou aan de slechte muziek lag van de plaatselijke accordeonist of aan zijn verborgen alcoholisme… haar vriend dronk veel: veel te veel. Met moeite zeulde ze hem rond middernacht naar hun tentje. Maar ook daar wist hij nog altijd niet van ophouden; vol overgave stortte hij zich op de koelbox die vol zat met bier, wijn en jenever.

“Waarom heb ik zo veel drank meegenomen?”, vroeg ze zich die nacht vol afschuw af. “Zoveel drank voor twee dagen kamperen. Dat had de alarmbellen toch moeten doen rinkelen?” Maar ze wilde het niet zien; niet nu. Niet nu het net weer een beetje leuk leek te gaan in haar leven. Ze moest toegeven: tijdens eerdere vakanties was ze ook al geschrokken van zijn drankgebruik. Maar toen had ze zijn overmatig drinken toegeschreven aan de gezelligheid van de vakantie en het gezelschap. Ze wilde toen niet zeuren; ze kende hem immers nog maar net.

Maar ook nu – hier in het kleine tentje – bleef hij maar drinken. En tot overmaat van ramp kotste en piste hij in de tent en schold hij haar luidkeels uit. Iedereen kon het horen. “Was dit nu haar nieuwe vriend? Deze man die haar voor van alles uitmaakte?”, vroeg ze zich met toenemende walging af. Tegen de ochtend kon hij nauwelijks meer een woord uitbrengen en lallend en vallend ging hij door de tent. Het uitje naar het racecircuit waar ze zich zo op had verheugd, verdween als sneeuw voor de zon.

Even liep ze te dralen. Ze ging de tent uit en weer in en keek nog eens goed naar de man, waarvan ze gehoopt had dat hij haar grote liefde zou worden. Om met pijn in haar hart te moeten constateren dat hij niets meer was dan een loser; een zielige dronkenlap wiens leven zij niet ging verbeteren. En dus nam ze een moedig besluit. Ze pakte snel wat spullen in haar tas, griste te autosleutels uit zijn besmeurde broek en racete als een heuse Verstappen linea recta terug naar Nederland.

Van de vermeende vriend heeft ze nooit meer wat gehoord, anders dan dat er die zondag een naakte man was opgepakt die luid scheldend liep te zwalken op de snelweg nabij het circuit van Francorchamps.

Dronkenlap!