Natuurlijk is het een luxeprobleem, dat weet ik ook wel. Maar toch… ook een luxeprobleem kan heus wel een probleem zijn. Neem nou bijvoorbeeld mijn situatie: ik bezit op dit moment twee huizen. ‘Niet slecht’, hoor ik je denken. ‘Heel wat beter dan géén huis hebben’. Maar het probleem is dat ik het helemaal niet fijn vind om twee huizen te hebben. Het is gewoon zo onhandig.
Het nieuwe huis is nog lang niet klaar. Inmiddels staat er een bed maar dat is dan ook zo’n beetje het enige meubelstuk. Een oud aftands tafeltje met twee krukjes daargelaten. Ik ben best veel in dit nieuwe, lege huis. Er moet nog volop geklust worden en er komen allerlei mensen langs om te herstellen wat tijdens de bouw fout is gegaan. Het oude huis was een gezellig thuis waar ik blindelings de weg kon vinden en alle spulletjes zo’n beetje hun vaste plek hadden. Daar hou ik van. Maar nu er steeds meer wordt ingepakt of alvast wordt versleept van de ene naar de andere plek, ben ik elke dag, écht elke dag, wel iets kwijt. Om je een paar voorbeelden te geven:
Het gereedschap: ligt dat nou hier of daar? Het ligt altijd daar en nooit hier. Ik had toch nieuwe schroefjes gekocht om dat lampje op te hangen? Oeps, in het andere huis laten liggen. Waar is de schaar gebleven; die lag altijd hier in de keukenla? Ligt al in het nieuwe huis. Nee, niet in de keukenla, want de keuken moet nog helemaal ingericht worden. Waar ligt hij dan? In de berging natuurlijk. Hoezo natuurlijk? Nou gewoon omdat ik dat eventjes handig vond. Ik wil alvast wat adreswijzigingen gaan sturen. Ik kan hier even niet vooruit. Verdorie staat mijn laptop nog in het andere huis. Een leverancier meldt zich om 7.30 uur in het nieuwe huis. Hoe moet dat nou? Ik sta nog in de dagelijkse file op de A50. Ik haal boodschappen om een lekker maaltje te maken na een dag flink klussen. Ben ik helemaal vergeten dat de kookplaat nog niet is geleverd. Ik had toch nog een half brood in de vriezer? Andere huis! Het weer is nog zo mooi; ik wil mijn witte bloesje aantrekken. Gaat niet, zit al in een verhuisdoos en ik weet écht niet welke. Rondje fietsen dan? Kan niet, want ook de fietskleding is al ingepakt met het idee dat het er voorlopig toch niet meer van gaat komen om op de pedalen te gaan staan.
En zo gaat het maar door. “Hoe lang duurt het eigenlijk voordat je op een nieuwe plek weer een beetje gesetteld bent?”, vraag ik een vriendin met de nodige verhuiservaring. “Als je in het nieuwe huis álles weer een keer in je handen hebt gehad en ieder ding zijn definitieve plek hebt gegeven. Pas dan is je huis weer een thuis. Ben je waarschijnlijk wel een jaartje verder”, zegt ze met een zelfverzekerde blik. “Maar alles wat je in dat jaar niet hebt vastgepakt, had je ook niet hoeven te verhuizen. Dus misschien moet je nog wat voorwerk doen.” Met dit welgemeende advies in gedachten ga ik in het oude huis maar weer eens wat ingepakte dozen saneren, want waarschijnlijk kan er nog best het een en ander opgeruimd worden. Wat een proces: verhuizen.
Lees in het kader van mijn a.s. verhuizing ook het verhaal: ‘Houdoe’ , ‘Je ziet het pas als je het door hebt’ , verhuizen (1) en Vakwerk‘
Vanzelfsprekender 