Vandaag heb ik het allemaal meegemaakt. Op zoek naar de bloesem in de Betuwse fruitbomen, kwam ik zo’n beetje alle lentekriebels tegen die je maar kunt bedenken. Ik zag ze écht overal!
Ik zag ze ….
* bij de toerfietser die rustig trappend zijn kilometers vreet
* bij de kleine meid die luid joelend met haar fiets de helling af sjeest
* bij het jongetje dat vol trots twee eieren omhoog houdt: gevonden in het hoge gras
* bij de ooievaar die zijn kop naar achteren buigt en langdurig kleppert
* bij de oude man die vandaag een extra lang kuiertje maakt
* bij de merel die met zijn snavel propvol takjes naar het nest vliegt
* bij de koeien en de lammetjes die vrolijk dartelen in de wei
* bij de muggen die nu al volop dansen
* bij de bijen en de hommels die zoemend op zoek zijn naar bloemen
* bij de reiger die rustig turend doodstil langs de waterkant staat
* bij de tauros die stikt in zijn dikke wintervacht en schurend langs de bomen gaat
* bij het verliefde paartje dat elkaar nooit meer loslaat
* bij de jongen die neervlijt in het gras en bij het meisje dat verdiept is in haar boek
* bij de ijscoman die schuchter rinkelend zijn eerste ijsjes aan de man brengt
* bij de grutto en de kievit die luidruchtig hun eigen naam roepen
* bij de eekhoorn die het stof van een lange winterslaap grondig van zich afschudt
* bij de vlinderstruik die al vol blad zit en uitnodigend de eerste vlinders wenkt
* zelfs bij de auto die weer eens gewassen wordt
* En vooral: bij de zon die elke dag aan warmte wint.
Vandaag zag ik hoe écht overal de lente losbrak. En dus geniet ik aan het einde van de dag na een fietstocht boordevol indrukken van een koude rosé op mijn terras in de avondzon. En ik besef maar weer eens hoe rijk ik eigenlijk ben.
Lentekriebels!
Vanzelfsprekender 