Goed Fout

Deze week wilde ik toch écht weer eens een stukje fietsen. Het tochtje van Sint Jansklooster naar het eiland Schokland dat hoog staat aangeschreven op de lijst van Unesco Werelderfgoed, lag al veel te lang te wachten. Dus ondanks dat de weerberichten niet best waren, moest het er gewoon maar eens van komen.

Maar ik was nog maar amper op weg toen het al weer begon te miezeren en het duurde niet lang of ik zat mopperend op mijn fiets. Ging dat pokkenweer nou echt mijn tochtje verpesten? Stilletjes vloekend trapte ik voort, want rechts om keer maken was natuurlijk geen optie.

Maar toen bedacht ik opeens dat wat mindfulness mij misschien wel verder kon helpen. En dus stelde ik mezelf de nodige ‘Hier-en-Nu-vragen’.
Heb ik het koud?
Nee!
Is de omgeving mooi?
Ja!
Is het écht heel erg dat het regent?
Nee!

Hé… dat hielp! Het fietsen werd een stuk lichter en ik genoot weer volop van de omgeving die ondanks de regen nog altijd mooi was. Maar eenmaal aangekomen in Schokland begon het harder te regenen en na een leerzaam bezoekje aan het Schoklander museum plensde het regenwater met bakken uit de hemel. Nog 30 km terug naar huis in de stromende regen… Ondanks al mijn mindfulnessvaardigheden kon ik daar niets goeds meer van maken. Het duurde dan ook niet lang of ik was klets- en kletsnat; tot op mijn ondergoed.

Maar toen bedacht ik opeens: ‘ik heb het eigenlijk helemaal niet koud. En de bijna zwartgekleurde bossen zijn nu wel héél mysterieus met al dat water. Mooi eigenlijk!’ Ik begon te fantaseren over de bijzondere dieren die in dit waterrijke bos zouden kunnen leven. En ondertussen stevig doortrappend, zat ik mezelf hele verhalen te vertellen waar ik volop van genoot. “Wat ben je stil”, vroeg de vriend. “Gaat het goed?” “Ja het gaat weer goed”, liet ik hem geruststellend weten.

En zo werd dit een tochtje van ‘fout en goed’ waar ik met veel plezier aan terugdenk.