Fantoomgeuren

Het gaat er al best lang over bij mij thuis. De vriend heeft een verstoorde reuk, waarschijnlijk als gevolg van corona. Niet dat hij helemaal niets ruikt, nee… hij ruikt rare dingen. Zo vraagt hij met regelmaat waarom het tegenwoordig bij ons in huis zo stinkt naar gebakken ham. Best vreemd als je weet dat we bijna altijd vegetarisch eten en er dus nooit meer ham gebakken wordt. No way! En dan heeft hij het weer over ‘de geur van gedroogd leer’. Nou heeft de vriend vorig jaar een prachtige leren jas gekocht, maar zélfs als ik de jas in een kledinghoes helemaal op zolder hang, blijft hij klagen over een indringende leerlucht.

‘Fantoomgeuren’ worden deze verstoorde reukbelevingen heel toepasselijk genoemd. Zo’n verstoorde geur heeft behoorlijk wat consequenties. Geur is niet alleen een belangrijk signaleringsmechanisme, het zorgt er ook voor dat je kunt genieten van een wijntje of een lekkere maaltijd. Van een baby’tje of van gemaaid gras. Raar toch dat je al je zintuigen nodig hebt om optimaal te kunnen genieten?

Dat doet me denken aan een bijzonder etentje dat ik een paar jaar geleden bijwoonde. Bij binnenkomst was de verlichting even aan, maar zodra alle gasten aan tafel zaten gingen alle lampen uit en zag je geen hand meer voor ogen. De tafel werd gedekt door blinde medewerkers, zo hoorde ik achteraf. Geheel volgens de etiquette dus je wist hoe je bestek lag en waar je wijnglas stond. In vijf verschillende gangen werden allerlei gerechten uitgeserveerd, maar er zat wat mij betreft geen kraak of smaak aan. Boos dacht ik nog dat de kok er zich wel érg makkelijk van afmaakte: “Hij zet ons gewoon een simpele maaltijd voor; we zien toch niet wat we eten. Maar wel de hoofdprijs vragen. Belachelijk!”

Na afloop van het diner volgde een gesprek en moest ik aangeven wat ik had geproefd. “Niks bijzonders!”, riep ik verontwaardigd. Maar wat bleek: ik had de meest verfijnde gerechten voorgeschoteld gekregen die ik nu – met open ogen – nogmaals mocht proeven. Wat een smaken! Wat een geuren! En dat was mij tijdens het diner allemaal ontgaan!

Dit brengt me weer terug bij de vriend, want wie weet hoeveel smaken en geuren hij mist door zijn verstoorde reukbeleving. En dat terwijl ik zo mijn best doe om elke keer weer een heerlijke maaltijd klaar te maken. Dat mag niet! Dus is de vriend met heel veel discipline aan een reuktraining begonnen in de hoop dat de lucht van gebakken ham en gedroogd leer ons huis zo snel mogelijk weer verlaat.

Fantoomgeuren… het moet niet gekker worden.