Het avondje van Sinterklaas

Hoor de wind waait door de bomen, makkers staakt u wild geraas. Het heerlijk avondje is gekomen. Het avondje van Sinterklaas. Uitgerekend op Sinterklaasavond raast er een storm met windkracht 8 over Nederland. Het is nat en koud. Geen weer om op een paard te gaan zitten of over daken te sjouwen. Maar wat is pakjesavond nou zonder pakjes? Daar is de hoofdpiet in het Sinterklaasjournaal heel duidelijk over: “Een pakjesavond zonder pakjes is gewoon… een avond.”

Okay: dit jaar wordt 5 december voor mij dus een gewone avond. Want buiten een zakje kruidnoten, wat speculaas en een enkele chocoladereep zijn er deze avond voor mij geen cadeautjes. De goedheiligman en de vriend hebben niets voor mij in petto.

Toch heb ik dit jaar ongelooflijk genoten van het Sinterklaasfeest. Op het puntje van mijn stoel volgde ik dagelijks het Sinterklaasjournaal. Daar had ik zelfs geen kleinkind voor nodig. De vriend keek al even enthousiast mee. Het Sinterklaasjournaal is – in tegenstelling tot het achtuurjournaal – superleuk. Want hoe groot de ellende ook is, het komt altijd precies op tijd weer goed. Zelfs voor de grootste problemen heeft Sinterklaas altijd een simpele oplossing. Heerlijk! Die man ziet en weet echt alles. Hij moet wel een heilige zijn. Kan toch niet anders.

Naast het spannende verhaal voor de kinderen vertelt het Sinterklaasjournaal ook een verhaal voor volwassen. Dat verhaal zit vol verwijzingen naar de actualiteit en de politiek. Was het nou toeval dat die hoofdpiet met zijn betweterig gedrag zo veel op Wilders leek? De hoofdpiet had maar wat graag zélf aan het roer van de stoomboot gestaan, maar dat mocht niet. Dus schoof hij een roerpiet naar voren. Die kreeg een route op hoofdlijnen: een landkaart met een pijl van Spanje naar Nederland. De details moest de roerpiet zelf maar invullen. Maar elke beslissing van de roerpiet pakte verkeerd uit. Hij kón het gewoon niet goed doen. Té vaak draaide hij resoluut met de boot naar rechts. Hij stuurde de boot voortdurend naar dichte bruggen en de cadeautjes van kinderen als Marjoleintje bewaarde hij in de koelkast. Nou ja zeg! Na talloze fouten en met het vooruitzicht dat de pakjesboot nooit op tijd bij het pietenhuis aan zou komen, stond hij als een klein kind te jammeren. De hoofdpiet vond het gedrag van de roerpiet maar een ‘slappe hap’. Hij zou het natuurlijk zelf allemaal veel beter hebben gedaan. Zo beloofde hij dat hij alle Nederlanders nu eindelijk eens blij ging maken. “Iedereen krijgt wat op het verlanglijstje staat. De hoofdpiet kon die belofte natuurlijk helemaal niet waarmaken. Er waren niet genoeg cadeautjes en van Sinterklaas moet altijd alles eerlijk gedeeld worden.

In het Sinterklaasjournaal kwam het hele rariteitenkabinet voorbij. Ik hoop toch zo dat ze zelf ook gekeken hebben. Maar misschien waren ze daar wel te moe voor. Ze zijn ook zo met zichzelf bezig. In dat geval bood het jaaroverzicht op 5 december een mooie samenvatting. Nog één keer werd onze regering de spiegel voorgehouden. Ik hoop dat alle ministers en staatssecretarissen zich inmiddels net zo diep schamen als de roerpiet. Nu ze het Sinterklaasjournaal gezien hebben, snappen ze ook wel dat ze er maar een raar zooitje van hebben gemaakt. Kan toch niet anders! En dat zou betekenen dat dit jaar mijn verlanglijstje alsnog is ingewilligd.

Het heerlijk avondje is gekomen. Het avondje van Sinterklaas!