Tijdens mijn weekje Lissabon maak ik een uitstapje naar Sintra. Het stadje ligt hoog in de heuvels. Ooit was deze omgeving voor vorsten en veroveraars de perfecte plek om de meest indrukwekkende forten en kastelen te bouwen. Sommige zijn nog behoorlijk intact, andere zijn niet meer dan een ruïne. Maar nooit zijn het van die ‘lullige optrekjes’. Nee, zo’n kasteel of fort was meer een groot, zelfvoorzienend dorp waarbij je aan alle kanten goed zicht had op het omliggende dal. Dé ideale plek om je te verdedigen tegen een vijand die je al van verre aan zag komen.
Ik bezocht de ruïne van de Castello de Moures. Dit dubbel ommuurde kasteel van maar liefst 1,2 ha groot, torent hoog boven Sintra uit. Om er te komen, neem je gewoon de goed begaanbare weg, te voet of met de bus. Maar veel leuker is het om de kilometerslange klim naar het kasteel te maken. Je klautert door een botanische tuin vol bomen en planten uit de hele wereld, kleurrijke mossen en keien van indrukwekkend formaat. Het is een stevige klim. Regelmatig moet ik even stoppen, omdat mijn benen verzuren en de adem in mijn keel giert. Maar de tocht levert me de mooiste vergezichten op en het is heerlijk rusten op een dikbemost bankje van honderden jaren oud.
Eenmaal boven loop ik over de buitenmuur van het kasteel van uitkijktoren naar uitkijktoren. In de verte ligt Lissabon en zie ik de peilers van beroemde Ponte 25 de Abril, de brug die identiek is aan the Golden Gate Bridge in Amerika.
Ik bewonder de vele ronde kantelen en al gauw ontdek ik nog veel meer Moorse invloeden. Wat blijkt: het kasteel is in de 8ste eeuw door de Moren gebouwd na hun verovering van het Iberisch Schiereiland. Met de bouw van het kasteel bevestigde de Moren hun macht over de gebieden rond Sintra, Lissabon en Cascais. Maar in een latere oorlog (de 2de Kruistocht als onderdeel van de Reconquista) verloren de Moren al hun bezit aan de koning van Portugal en werd het gebied tot christelijk eigendom gebombardeerd. Nog vele oorlogen volgden, steeds met het geloof als inzet, maar de christenen bleven aan de macht.
Daar in Sintra werd het mij klip en klaar voorgeschoteld: landjepik is van alle tijden. Dat wist ik natuurlijk wel, maar met het verhaal over de Castello do Mouros werd ik weer eens met mijn neus op de geschiedkundige feiten gedrukt. Oorlogen vanuit machtswellust of ingegeven door Jaweh, Allah, God of welke mystieke figuur dan ook zijn er al sinds mensenheugenis en zullen er altijd blijven. Wat ongelooflijk deprimerend!
’s Avonds kijk ik naar het journaal en word ik, zoals elke dag, bijgepraat over de vele oorlogen in de wereld.
Landjepik houdt nooit op!
Meer weten over de Reconquista? Bekijk de info op Wikipedia
Vanzelfsprekender 