47 jaar en een beetje

Zachtjes raakt een hand mijn schouder aan. “Wakker worden, iedereen is al naar huis. De les is al 10 minuten afgelopen.” Onwillig open ik mijn ogen en kijk in het vriendelijke gezicht van de yogajuf. “Was je zo moe?”, vraagt ze, terwijl haar hand even op mijn arm blijft rusten. Vandaag heb ik precies 47MeerMeer lezen over “47 jaar en een beetje”