De rouw zat nog vastgeklonken aan elke vezel in haar lichaam. Haar dagen bracht ze grotendeels huilend door. Even werd het verdriet wat zachter als ze met familie of vrienden herinneringen aan het samenzijn met hem kon ophalen. Dan kwam er een glimlach om haar verdrietige mond. Terugdenken aan al die mooie momenten was fijn:MeerMeer lezen over “Slecht getimed”