De rouw zat nog vastgeklonken aan elke vezel in haar lichaam. Haar dagen bracht ze grotendeels huilend door. Even werd het verdriet wat zachter als ze met familie of vrienden herinneringen aan het samenzijn met hem kon ophalen. Dan kwam er een glimlach om haar verdrietige mond. Terugdenken aan al die mooie momenten was fijn:MeerMeer lezen over “Slecht getimed”
Tag archief:verdriet
Pricilla
Van verre zie ik haar al aankomen. Een vriendin van vroeger die ik in geen 25 jaar meer heb gezien. Pricilla: een superknappe meid; toentertijd dan. Ruim tien jaar jonger dan ik en dat moest ze vroeger dan ook irritant vaak zeggen. Met haar opvallende verschijning trok ze alle aandacht naar zich toe. De mannenMeerMeer lezen over “Pricilla”
Vanzelfsprekender 