‘Of ik zijn veters even kan strikken’, vraagt het ventje. En meteen steekt hij zijn voetje naar voren. Ik ga door de knieën en strik de lange veter in een stevige knoop met sierlijke lus. ‘Wat hij hier zo alleen aan het doen is’, vraag ik hem met schijnbaar nonchalance, want waar ik ook kijk:MeerMeer lezen over “Boos!”