Natuurlijk!

“Waarom schrijf jij in jouw verhaal over het bos (Oerol 3) dat wij afhankelijk zijn van de natuur”, vraagt de vriend mij, kort nadat ik deze blog de wereld in heb gestuurd. “Ik vind dat écht heel raar!”, voegt hij er nog maar eens met klem aan toe. Niet-begrijpend kijk ik hem aan. “Hoezo raar?”, vraag ik hem. “Denk jij dan dat de mensheid het kan redden zónder de natuur. Natuurlijk zijn wij hartstikke afhankelijk van de natuur!”

Nee, de vriend denkt absoluut niet dat wij het kunnen redden zonder de natuur. Dat laat hij mij in een gloedvol betoog van ruim 20 minuten nog meer eens fijntjes weten. Maar… hij begrijpt niet dat ik – overigens net als heel veel andere mensen – mezelf compleet buiten de natuur durf te plaatsen. Alsof ik er geen onderdeel van uitmaak. “Wij mensen zijn de natuur; net als de planten, de dieren, de lucht, het water en de aarde”, roept hij uit. “Alleen om de een of andere stomme reden hebben de mensen op enig moment bedacht dat ze geen onderdeel meer hoeven te zijn van de natuur, maar dat ze er boven kunnen staan. En dan zeggen ze óók nog dat dit komt, omdat de mens een hogere intelligentie heeft dan alle andere wezens. Nou volgens mij laat dit juist zien hoe dom mensen feitelijk zijn.”

Over zo veel stelligheid moet ik even nadenken. Maar al gauw kom ik tot de conclusie dat de vriend hartstikke gelijk heeft. Zelf memoreer ik altijd dat de mensen die tot de natuurvolken behoren als geen ander begrijpen dat zij slechts een schakel in het grotere geheel zijn. Deze mensen zullen nooit zomaar een boom kappen als dat niet nodig is, het water vervuilen waarin de vis zwemt die zij willen vangen of de grond verontreinigen waarop zij hun groenten willen verbouwen en hun vee willen laten grazen. Mensen behorend tot de oervolken nemen alleen wat ze nodig hebben en zullen er altijd voor zorgen dat hun omgeving zich kan herstellen en daardoor kan blijven geven. Deze mensen beseffen dat ze voor hun voedsel, hun onderdak, hun veiligheid nooit boven de natuur moeten gaan staan, maar één moeten blijven met de natuur. Alles in de natuur is hartstikke afhankelijk van elkaar; het is één grote keten die aan alle kanten op elkaar ingrijpt.

Natuurlijk zijn wij niet afhankelijk van de natuur. Vanaf nu zal ik dat never-nooit meer beweren. Wij zijn de natuur! En om die reden is het dus nóg belangrijker dat we eindelijk eens een beetje beter voor onszelf gaan zorgen.

Natuurlijk!

Lees ook het verhaal over het bos (Oerol 3) en de andere verhalen uit de serie over Oerol: ‘Oerol‘, ‘Ik wil wil wit zijn’ en ‘Geprolongeerd’.