Flashback

Alsof ik met een tijdmachine 50 jaar terugga in de tijd. Zo oogt het winkeltje waar ik binnenstap om mijn pakketje op te halen. Ik koop tegenwoordig best vaak iets via internet. Wil ik eigenlijk niet, maar ja… Soms weet ik gewoon niet meer in welke winkel ik een product moet zoeken, is de winkel er simpelweg niet meer, is het gevraagde niet op voorraad of is het slecht weer en heb ik geen zin om in de regen allerlei winkels af te struinen. Ik had me nog zó voorgenomen om niet mee te doen aan dit online koopgedoe, maar ik ben overstag gegaan. En dus kom ik nu bij dit DHL-ophaalpunt mijn pakketje halen, want uren thuisblijven voor de bezorging… daar heb ik dan ook weer geen zin in en geen tijd voor.

Hier in dit winkeltje heeft de tijd dus stil gestaan. De krappe ruimte staat vol stellingkasten met de meest uiteenlopende spullen. Schroeven en moeren in alle soorten en maten; per stuk verkrijgbaar. Schoonmaakspullen van merken die ik alleen nog uit mijn kindertijd ken. Maar ook computeraccessoires, kleine huishoudelijke apparaten en onderdelen. Heel veel onderdelen. Voor wat? Voor van alles! Je kunt het zo gek niet bedenken.

En achter de toonbank, staat een man in een stofjas met een leesbril op het uiterste puntje van zijn neus. Een stofjas! Geen tiener van tegenwoordig weet wat een stofjas is en zal niet kunnen bedenken waarom een man achter een toonbank een stofjas aanheeft. Maar mijnheer Engelbert, want zo heet de 75-jarige eigenaar van dit winkeltje, heeft al 60 jaar een stofjas aan. Gekregen van zijn vader toen hij hier als jochie in de winkel kwam werken. Altijd handig als hij tussen de verkopen door even een kleine reparatie voor een klant moet uitvoeren. Want natuurlijk doet hij dat. De klant is hier nog altijd koning. Al krijgt hij de laatste jaren niet veel klanten meer in zijn winkeltje die hij een koninklijk gevoel kan geven.

Dus heeft hij zich maar aangemeld als ophaalpunt voor pakketjes. Om wat aanloop te krijgen en in de hoop dat de mensen – als ze hier toch zijn om een pakje op te halen – meteen wat andere dingen meenemen. “Ik heb de gekste dingen”, zegt mijnheer Engelbert als ik hem vraag of hij een glaasje heeft voor mijn zaklamp van een goed merk. “In ruil voor een praatje zet ik het glaasje er meteen in”, biedt hij gul aan. Want om een praatje zit mijnheer Engelbert verlegen; thuis zit hij ook al zo alleen. “Iedereen heeft tegenwoordig haast, mevrouw”, doet hij zijn beklag. “Gewoon gezellig even een praatje maken, is er niet meer bij.”

Na deze ontboezeming kan ik het natuurlijk niet maken om meteen weg te gaan. Dus praat ik met mijnheer Engelbert wat over het weer en de toestand in de wereld. Als ik een half uurtje later het winkeltje verlaat, rinkelt een belletje aan de deur vrolijk en hard. Alsof ik 50 jaar terug ben in de tijd.

Dag mijnheer Engelbert. Ik kom zeker terug voor een pakketje en mét een praatje.