Lucht

Ik ben gezwicht. Niet voor de prijs of de uitzonderlijk hoge kwaliteit van de geur, maar voor het verhaal. De textielketen Zeeman, waar ik principieel nooit, maar dan ook nooit een voet over de drempel zal zetten, heeft het voor elkaar. Ik ben naar de winkel gegaan en heb een flesje Lucht gekocht. Maakte me niet uit hoe het zou ruiken en nog minder dat ik het risico zou lopen om gezien te worden door vriend of vijand. Het verhaal is té goed om te negeren.

Zeeman is er in geslaagd om voor 5 euro een parfum te laten ontwikkelen door een gerenommeerd parfumhuis (dat vanwege de exorbitant dure overig te fabriceren parfums niet met naam genoemd wil worden). Het parfum bestaat uit 20% parfumolie (net als bij de dure jongens) aangevuld met sandelwood, white musk, neroli en amber. En nog wat natuurlijke én synthetische stoffen, maar ook dát doen de grote jongens.

“Het samenstellen van parfum is echt métier”, aldus Zeeman. Wat mij betreft hadden ze hier best gewoon het Nederlandse woord ‘vakwerk’ mogen gebruiken, want waarom nu in het sluitstuk toch nog duur doen, terwijl de kracht van het Zeemanluchtje juist is dat het van alle opsmuk en duurdoenerij is ontdaan.

Vijf euro en dan heb je een uitstekend parfum. Zonder marketingverhaal, zonder prijsopdrijvend design en zonder bekende merknamen. En juist dát blijkt een ijzersterk marketingconcept te zijn. Ik ben verkocht!

Ik heb het parfum pas recent ontdekt, maar het blijkt al vier jaar geleden geïntroduceerd te zijn. Heb ik toen helemaal gemist. Maar beter laat dan nooit. Ga het ruiken zolang het nog kan, want online is dit fantastische parfum al niet meer te koop.