Luistervink

Ik weet ondertussen álles van mijn buurman zonder dat ik hem ook maar één vraag heb gesteld. Hij is een Tukker, al is dat eigenlijk geen bijzondere ontdekking, want zijn Twentse tongval is onmiskenbaar. De buurman heet Robert en zijn vrouw heet Ria. Robert noemt Ria opvallend vaak bij haar naam. Alsof hij zich iedere keer ervan moet vergewissen dat hij de juiste vrouw voor zich heeft. Robert is een belangrijke man die zelfs tijdens zijn vakantie meerdere keren per dag zakelijke telefoongesprekken voert. En de hele camping mag meegenieten. Robert zet namelijk de telefoon op de luidspreker en praat zelf keihard alsof zijn toehoorders per definitie slechthorend zijn.

Robert voert uitgebreide gesprekken met zijn persoonlijke assistente Zoë die volgens Ria heel aardig is en adequaat te werk gaat. Maar we maken ook uitgebreid kennis met Leon. Leon bereidt een belangrijke presentatie voor en hij laat Robert weten dat hij een Powerpointpresentatie heeft klaargezet bestaande uit welgeteld één sheet. Of Robert hier even naar kan kijken? Dat doet Robert natuurlijk meteen en de conclusie is dat Leon niet mag vergeten om het logo toe te voegen. Staat wel zo mooi en is uitermate belangrijk.

Ik heb inmiddels wel tien keer gehoord dat Robert en Ria weliswaar genieten van hun vakantie in Normandië, maar dat ze toch écht eerder naar huis zullen komen, omdat de zaken nu eenmaal voor het plezier gaan. Robert is dan wel met pensioen, maar hij is nog nodig.

Dat Robert een goed pensioen heeft, weet ik ook. Hij heeft altijd bij de grote energiemaatschappijen gewerkt en heeft jarenlang – naast de opbouw van zijn pensioen – ruim € 500,- per maand kunnen sparen. En dat maakt dat hij beschikt over een flink budget waar hij ruim van kan leven en vooral volop van kan genieten, zo, laat hij Maarten weten. Al blijven de zaken voorgaan.

Ria vraagt aan Robert hoeveel telefoontjes hij vandaag nog in de planning heeft staan. Ze baalt nu toch wel een beetje. Ze wil een stadje gaan bekijken maar Robert blijft maar bezig met de aanstaande presentatie. Dus vreet ze uit ongenoegen een zak Twix leeg en weigert Robert deelgenoot te maken van dit genot. Nee, Robert zit met Isabel aan de telefoon. Isabel wil even horen hoe het met Robert gaat en of ze nog wat voor hem moet doen. Robert geeft aan dat hij het kort moet houden, want over 9 minuten heeft hij al weer een videocall met Maarten. Isabel blijkt aan deze limiet genoeg te hebben en nadat het gesprek beëindigd is, kan Robert meteen door met Maarten. Uiteraard alles nog steeds op de speaker.

Ze zijn met een flinke klus bezig, Robert en zijn kompanen. Ze hebben contacten met de provincie, de Universiteit van Twente en met alle relevante marktpartijen in de energiesector. Belangrijk, superbelangrijk is de deal die hier in voorbereiding is. Omdat het vertrouwelijke informatie is, kan ik hier natuurlijk geen details vermelden, maar ik weet ze wel. Zo weet ik ook dat deze deal voor iedereen een win-winsituatie zal zijn. Maar niet getreurd als het deze ronde niet mocht lukken. Robert heeft nog wel ideeën voor een alternatieve aanpak. Er leiden immers meerdere wegen naar Rome en Robert bereikt volgens eigen zeggen altijd zijn doel.

“Zullen we samen even de afwas doen Ria? vraagt Robert aan zijn vrouw na 5 telefoontjes. Want ja, Ria moet natuurlijk ook aandacht krijgen. Het vrouwtje mag zich niet mokkend blijven volvreten aan de Twixen. Robert is druk, druk, druk en óóó zo belangrijk. En ik weet dit allemaal, omdat ik het al vier dagen lang ongewild moet aanhoren. Hoe fijn is het dan ook als op zaterdagmiddag bij terugkomst van een fietstocht de plek van Robert en Ria leeg is. Ze zijn vertrokken. Al verbaast mij dit niet, want hun aanstaande vertrek is steevast in elk telefoongesprek aangekondigd.

Maar ik ben luistervink af. Eindelijk rust!