Slecht getimed

De rouw zat nog vastgeklonken aan elke vezel in haar lichaam. Haar dagen bracht ze grotendeels huilend door. Even werd het verdriet wat zachter als ze met familie of vrienden herinneringen aan het samenzijn met hem kon ophalen. Dan kwam er een glimlach om haar verdrietige mond. Terugdenken aan al die mooie momenten was fijn: vakanties, theatervoorstellingen etentjes en vooral ook zijn onuitputtelijke inspiratie om de meest gekke verhalen te vertellen. Wat miste ze zijn vrolijke, warme aanwezigheid. Maar hoe fijn was het als ze iemand over hem mocht vertellen.

Toen een dorpsgenoot dan ook belde met de vraag of ze even langs mocht komen, zei ze onmiddellijk ‘ja’. Ze zou de koffie klaarzetten. Niet zomaar een snel bakkie. Nee lekkere koffie met zelfgemaakte cheesecake, want koken en bakken was haar passie, zelfs in deze moeilijke tijd. Haar lief kon ook zo gulzig genieten van al het lekkers dat zij maakte.

De buurvrouw komt achterom zoals iedereen in het dorp dat doet. Ze omhelst haar innig en spreekt haar welgemeende condoleance uit. “Ik heb zó met je te doen”, zegt ze met een droevig gezicht. “Dat uitgerekend jij nu zo’n lieve, leuke man moet missen. Eet je wel goed? In deze situatie moet je goed eten hoor. Ik stuur je wel even een app-je met makkelijke recepten. Kun je elke dag even inloggen voor een menu-advies en een boodschappenlijstje. Wel zo handig.”

Als ze op de vele kookboeken wijst – in haar keuken, woonkamer tja… waar eigenlijk niet? – is de buurvrouw éven van haar à propos om vervolgens onverminderd door te ratelen over de handige kookapp waar zij consulent van blijkt te zijn. “Ga je er wel voldoende op uit? Is echt belangrijk in jouw situatie! Je moet niet binnen gaan zitten. Onder de mensen blijven! Ik heb een mooie vakantiewoning in Scheveningen. Die mag je wel huren als je er even tussenuit wilt met vriendinnen. Je hebt toch wel genoeg vriendinnen? Die moeten je nu steunen; zonder vriendinnen ben je nergens. Ik organiseer een reis naar Shri Lanka deze zomer. Zal ik een plaatsje voor je reserveren? Ik heb nog twee plekken vrij dus denk even na wie je mee kunt vragen. Is belangrijk: zo snel mogelijk de draad van het normale leven weer oppakken. Je moet door. We moeten allemaal door. Ik heb het ook niet makkelijk!” En dan volgt een heel verhaal waarom ze op haar 60ste nog altijd niet kan stoppen met werken. Echt niet alleen omdat het leuk is hoor! Ze heeft het geld hard nodig om al haar dure wensen te bekostigen. En ze raast maar door zonder haar heerlijke koffie en cheesecake aan te raken.

Na een uurtje bedankt de verdrietige weduwe haar dorpsgenoot voor haar ‘aangenaam en welgemeend’ bezoek. Zonder pardon wijst ze buurvrouw de deur met het verzoek om nooit, maar dan ook echt nóóit meer terug te komen.

Slecht getimed!