Dood vogeltje

Ik heb het altijd een stomme uitdrukking gevonden: ‘Iemand blij maken met een dood vogeltje’. Waarom een vogeltje en waarom moet het zo nodig dood zijn? Ik heb eens opgezocht waar deze uitdrukking vandaan komt. Nou blijkt dat niet helemaal duidelijk te zijn.

De uitdrukking zou afkomstig kunnen zijn uit de jacht. Als iemand vroeger ging jagen, hoopten de thuisblijvers natuurlijk dat hij met een lekker stuk wild zou thuiskomen. Een vette fazant bijvoorbeeld of een gans. Zou hij met een dode mus thuiskomen, dan was dat volkomen waardeloos. Van zo’n kleine vogeltje kan een gezin niet eten! En zo kan de uitdrukking zijn ontstaan dat je iemand blij maakt met een dood vogeltje of een dode mus. Je geeft de ander iets waar hij niets aan heeft.

Een tweede theorie gaat ervan uit dat een mus gewoon niets waard is. De mus staat bekend als het meest saaie, onooglijke vogeltje, dat altijd en overal beschikbaar is. Absoluut onjuiste framing wat mij betreft. Ik vind de mus zo’n beetje het leukste vogeltje dat er bestaat. Maar als een mus levend al niets waard zou zijn, dan is een dode mus nog minder dan niets. Met geen mogelijkheid kun je blij worden van een dode mus.

Er is nog een derde variant. Katten brengen hun baasje graag een dood vogeltje als blijk van waardering (wat denken die K-katten wel?). Ook hier wordt het baasje blij gemaakt met ‘helemaal niets van waarde’.

Voor zover de theorie. Want toen ik vanmorgen de poort uit wilde gaan en een dood vogeltje op mijn tuinpad zag liggen, sprongen de tranen in mijn ogen. Verderop ontdekte ik nóg twee piepkleine vogeltjes: morsdood! Had het zwaluwpaartje daar nou zo hard voor gewerkt? Een nestje gebouwd in mijn overkapping, eitjes gelegd en uitgebroed. Om hun drie kleintjes binnen de kortste keren al weer af te moeten geven?

Wat was hier gebeurd? Had een buurkat het nestje in het vizier gekregen en de kleintjes over de rand gekieperd? Was dit het werk van een ekster? Waren de vogeltjes wellicht ziek of te zwak waardoor de ouders hadden besloten dat verder grootbrengen zinloos was? Ik zal het nooit weten. Feit is dat er drie dode vogeltjes op mijn stoep liggen en dat ik daar met NIET blij van word.

Ik heb lang naar de babyvogeltjes gekeken. Alles zat er al op en aan. Dat kopje, dat snaveltje, die vleugeltjes in wording. Ik heb ze op begraven in mijn tuin; helaas zonder de ouders. Ik zal het grafje in ere houden en hoop dat ik het zwaluwpaartje volgend jaar toch weer terug zal zien.

Rest in peace