Stttt…..

Eigenlijk had ik direct spijt van mijn bezoek aan het Alternativer Wolf und Bärenpark Schwarzwald. Een vrolijk uitje kon dit natuurlijk nooit worden. Het reservaat van zo’n 10 hectare groot vangt beren, wolven en lynxen op. De natuurlijke habitat van deze wilde dieren wordt zo getrouw mogelijk nagebootst om hen weer beer, wolf of lynx te laten zijn. Maar alle dieren die hier verblijven zijn zwaar getraumatiseerd. Die zijn al lang zichzelf niet meer!

In het park zitten twee beren die als jonkies bij hun moeder zijn weggehaald. Ze werden ingezet als selfie-attractie met toeristen. Nou ja zeg! Hoe bedenk je het! Maar toen de beertjes te groot werden en de schattigheid eraf was, werden ze net zo gemakkelijk weer gedumpt.

Ik kijk naar een beer die tot voor kort vastgeketend zat aan een ketting. Hij was de attractie op het binnenplein van een restaurant. En ik zie beren die een ring door hun neus kregen en op hete kolen werden gezet waardoor ze vanzelf gingen trappelen. Ondertussen klonk vrolijke muziek. Op den duur trappelden de beren al bij het horen van de eerste noten. “Kijk de beer danst”, werd er dan gezegd. Maar de beer danste niet. Hij had pijn. Heel veel pijn. Vooral in Albanië en Litouwen bedachten mensen de gekste dingen om beren in te zetten als attractie.

En ook de Chinezen kunnen er wat van. Volgens hen heeft de gal van beren een belangrijke medicinale werking. En dus werden beren in een hok gestopt niet groter dan de beer zelf om via een katheter in de galblaas voortdurend gal af te tappen. Dat de beer hierdoor helse pijnen had en ernstig ziek werd, kon de Chinezen niets schelen.

Er zijn ook genoeg plekken waar beren worden gevoerd door mensen. De beer gaat de mens daardoor associëren met voedsel. Logisch dat het dier dan dichter bij komt. Maar dát is niet te bedoeling. Dat wordt te gevaarlijk en dus wordt de beer afgeschoten zodra hij ook maar een beetje in de buurt van mensen komt.

Eenzelfde lot treft nu ook de wolf. Een wolf ruikt en hoort uitzonderlijk goed. Hij zal de mens eerder mijden dan opzoeken. Maar ja, als we hem gaan voeren om die ene mooie foto te kunnen maken. Of ingaan op de nieuwsgierigheid van welpjes. Tja, dan past de wolf zijn natuurlijk gedrag aan en komt hij dichterbij.

Over de lynx hoef ik het niet eens te hebben. Van de vier soorten wereldwijd zijn er twee al zo goed als uitgestorven. Met fokprogramma’s proberen ze in het reservaat de lynx weer terug te krijgen in het wild. De lynx, dat prachtige beest met die bijzondere pluimpjes op zijn oren en die zwarte punt op zijn korte, dikke staart.

Het park is met de beste bedoelingen opgezet en ingericht. Kort geleden is hier nog de Italiaanse beer naar toe verhuisd die eerder een hardloopster had doodgebeten. Ook deze beer was niet schuw genoeg meer. Net als haar moeder trouwens die ook al jaren in het reservaat verblijft.

Om de dieren niet te storen, moeten de mensen in het park stil zijn. Daar wordt streng op toegezien. Je mag niet roepen, schreeuwen of luid praten. Een kinderhuiltje moet snel gesust worden. Ook het gebruik van flitsers is absoluut niet toegestaan. En je mag de dieren niet in de ogen kijken. Nooit! In dit park bekijk je alles met neergeslagen blik. Je leert wat de consequenties zijn van het schaamtevolle gedrag van de mens. Gedrag waardoor indrukwekkende dieren geen plek meer hebben in de natuur, omdat ze gebruikt werden voor commercie of vermaak of afgeschoten werden toen ze te dichtbij kwamen. In dit park ben je stil. Heel erg stil.

Sssstttttt……