Anna Paulowna

• 

• 

• 

Het is rond half 3 als we in de kop van Noord-Holland het plaatsje Anna Paulowna binnenrijden. En als vanzelf begin ik te zingen: “Anna Paulowna blanca…” “Zit je me nou te dissen?” vraagt de vriend. Niet wetend waar hij op doelt, zing ik vrolijk verder. “When the sun shines on the mountains. And the night is on the run. It’s a new day, it’s a new way. And I fly up to the sun. Anna Paulowna blanca. I’m just a bird in the sky. Anna Paulowna blanca. Over the mountain I fly. No one can take my freedom away.”

“Het is una paloma blanca en het gaat over een witte duif.” Ik kijk hem verbaasd aan: “Ik zing al sinds mijn jeugdjaren ‘Anna Paulowna blanca’ en ik heb nooit geweten dat het over een witte duif gaat.”

Sinds die tijd staat een ‘Anna Paulowna’ synoniem voor een vergissinkje waarbij je ‘een beetje dom bent’.  Niet erg hoor, maar de vriend en ik weten meteen wat we bedoelen als we zeggen: “Dat was weer een Anna Paulowna.”

En voor wie nou denkt dat ik óók geen verstand heb van vogels: de foto’s tonen geen witte duif maar een witte meeuw. In mijn fotocollectie kon ik nergens een witte duif vinden, maar wel deze dappere meeuw die bereid was om te poseren bij dit verhaal.