Marktplaats

Sinds een paar maanden woon ik weer lekker in één huis. Maar daarvoor heb ik wel de inboedel van twee huizen samen moeten voegen. En dat ging beslist niet zonder slag of stoot. Mijn hemel… wat een spullen heeft een mens.

Gelukkig kon ik heel wat meubels regelrecht naar de stort brengen. Tafels en stoelen bijvoorbeeld die ik al in geen jaren meer had aangekeken en zwaar gedateerde kastjes. Voor niemand meer bruikbaar. Spullen die eigenlijk alleen maar stof stonden te happen. En ook kleding die aan geen enkele modegril meer voldeed en al lang niet meer werd gedragen, ging linea recta naar de kledingbak. Zelfs het aantal schoenen heb ik eens rigoureus teruggebracht. Hier in Wageningen loopt geen mens op hoge hakken dus voor welke gelegenheid zou ik dit soort ongemakkelijke schoenen dan nog bewaren?

Toen echter alles wat rijp was voor de stort of de bak was afgevoerd, bleven er toch nog heel veel spullen over die nog wel mooi, goed en bruikbaar waren, maar beslist geen plek zouden krijgen in het nieuwe huis. En juist dán moet je aan Marktplaats denken: dé ideale plek om je spullen een tweede leven te geven. Ik heb inmiddels van alles via Marktplaats verkocht. Skispullen, paardrijlaarzen en hardloopspullen bijvoorbeeld, omdat ik niet meer op de latten sta, het paard slechts een bevlieging bleek te zijn en ik echt niet meer rennend door het leven ga. Een dakkoffer voor op de auto? Ook niet meer nodig. Matrassen, een bontjas, lampen, schilderijlijsten, fietsen, vloerkleden, een koelbox, drumstel, printer, mp3 -speler … Je kunt het zo gek niet bedenken.

Nou heb ik ontdekt dat Marktplaatskopers grofweg in twee groepen zijn onder te verdelen. Wat ze gemeenschappelijk hebben, is dat ze bij een prijs van niks, toch nog altijd iets af willen dingen. Als is het maar één euro. Maar waar de ene groep de koning te rijk is met de nieuwe aanwinst, heeft de andere groep altijd wat te zeuren: “Er zit een krasje op; als ik dat geweten had…” Of: “Deze tak van de kerstboom zit niet stevig meer.” Of: “Er zit wat aanslag op het beeld.” Ja natuurlijk: het is een tuinbeeld dat 20 jaar buiten heeft gestaan.

Ondanks alle domme vragen waar Marktplaatskopers in lijken te grossieren zoals: “Is het nog te koop?” terwijl je net de advertentie geplaatst hebt en er nog niemand een goed bod heeft gedaan. Of: “Ik bied € 10,-” terwijl je € 75,- hebt gevraagd. Of: wat zijn de afmetingen?”, terwijl je dat duidelijk in de advertentie hebt vermeld, blijf ik zonder terughoudendheid mijn afgedankte spullen via Marktplaats aanbieden. Omdat het per saldo gewoon leuk is om je eigen zooi op te ruimen en anderen weer blij te maken.

Lees nog maar eens het verhaal over Turks Fruit. Ik word er nog verlegen van, zo mooi.