Bromvlieg

Het is zo’n beetje het meest irritante geluid dat ik mij kan voorstellen. Het geluid van een vieze, dikke bromvlieg die op een snikhete dag de koelte van je huis heeft opgezocht en maar om je heen blijft draaien. Waar ik ook naar toe vlucht, die groenzwarte rotzak vliegt met me mee, komt soms gevaarlijk dichtbij, maar is steeds weer rap verdwenen als ik met de VLIEGENMEPPER in de hand een slome slag sla.

Na weken van veel te veel regen is het nu weer tropisch warm. En met de warmte zijn ook de vliegen uit alle holen en gaten tevoorschijn gekomen. En steeds als het me met veel moeite lukt om er eentje naar het hiernamaals te jagen, of toch – door mijn goedgemikte klap – op zijn minst een flinke koppijn te bezorgen, duikt er weer een volgende op om het irritatiestokje van zijn voorganger over te nemen. Onschuldige burgers irriteren; hoe durven ze! Overal op gaan zitten waar ze met hun vuile poten vanaf moeten blijven. Mijn fruit bijvoorbeeld en mijn heerlijk verse salade die ik zojuist gemaakt heb. Of nog erger: de vis die net uit de oven komt.

En maar brommen, onophoudelijk brommen. Om gek van te worden. Het zijn net buitenaardse wezens die met elkaar communiceren. De uitdrukking: ‘Ze doet geen vlieg kwaad’, is beslist niet op mij van toepassing. Als ik de kans krijg, pak ik ze allemaal. Maar ja in Brabant weten ze je ook te vertellen dat als je één vlieg doodslaat er minstens 10 op de begrafenis komen. Bij vliegen gaat het dus hoe dan ook altijd van kwaad naar erger.

Morgen weer een dag die broeierig warm wordt. Ik brom nu al.