IJslandse boerin

“Of ik het bedrijf even wil bekijken?’, vraagt de IJslandse boerin. Het is een struise vrouw die van aanpakken weet. In een overall en met grote laarzen stapt ze door de stal om haar koeien richting de melkrobot te dirigeren.

Na een dag langs de fjorden en kustlijn van Noord-IJsland te hebben gereden, ben ik aangekomen bij een afgelegen boerderij op het schiereiland Skagi in de omgeving van Saudárkrókur. Het regent al de hele dag. Het is koud en alles ziet grauw. “Waar ben ik in hemelsnaam terecht gekomen?”, zucht ik als ik uit de auto stap die zwaar onder de modder zit van het slechte wegdek. “Wat moet ik in deze verlaten omgeving met dit slechte weer?”

Op de boerderij is geen mens te bekennen. Ik loop over het erf. Roepend in de hoop dat iemand zich meldt. De regen komt ondertussen met bakken uit de hemel. Maar eindelijk is daar dan de roodharige boerin. Ze steekt haar hoofd om de staldeur en nodigt me vriendelijk uit om binnen te komen. “IJsland heeft alleen IJslandse koeien”, vertelt ze maar meteen. “Hier komt geen andere koe het land binnen. Het ras moet zuiver blijven. En dat geldt ook voor de paarden, de schapen en de geiten. De schapen staan daar in de wei”, wijst ze. “Die zijn net door de jongens teruggehaald uit de bergen. Zware klus hoor; die beesten laten zich echt niet zo gemakkelijk vangen. Ze zien er heel aaibaar uit, maar dat zijn ze niet. De mannen hebben de paarden en de honden hard nodig om de schapen naar de boerderij te halen. Maar als ze dan uiteindelijk allemaal binnen zijn, is het groot feest. Dat heb je misschien al wel gemerkt. Er zit nog wel eens een jonge gast met te veel alcohol in z’n lijf op een paard. Dat is vragen om moeilijkheden, als je het mij vraagt, maar ach het hoort er gewoon bij. Je moet ze ook wat gunnen”, vergoelijkt de boerin het gedrag van de jeugd.

“Het is hier volledig geautomatiseerd” gaat de boerin verder. “Ik doe nauwelijks nog iets met de hand. In een app kan ik alles per koe teruglezen: melkproductie, voer, gewicht. Je kunt het zo gek niet bedenken. Maar genoeg over mijn koeien. Ik denk dat je nu wel de cottage wilt zien. Het is een 6-persoons huisje dus lekker ruim. En met uitzicht op de bergen en het water; tenminste als de zon schijnt. Geniet er maar van, want verder is hier niets te doen. De stilte, de leegte, de uitgestrektheid van het landschap: daar moet je wel van houden als je hier verblijft. Ik ben druk op mijn bedrijf maar u moet vooral niets doen. Helemaal niets doen en gewoon genieten. Morgen schijnt de zon”, belooft ze nog. En weg is de boerin.

Lees ook de andere verhalen over IJsland: Vogelrots, Man en paard en Land van vuur en ijs