Als een kind zo blij!

De parkeerplaats staat al ramvol als we nog vóór openingstijd bij de Efteling aankomen. “Ik dacht dat het vandaag niet zo druk zou zijn”, zegt mijn oudste zus. “In de Efteling is het élke dag druk”, weet mijn middelste zus te vertellen. Mijn broer kan heel goed een gehandicapte nadoen. Hij wil deze act welMeer lezen over “Als een kind zo blij!”

Gevaar op ’t klein wc’tje

Kent u dat schaamtevolle gevoel? Dat je – uitgerekend als je op het werk bent – de niet te negeren noodzaak voelt om naar het toilet te gaan, omdat zich een grote boodschap aandient. Je wilt niet! Stel dat je stinkt! Je wilt écht niet! Maar er is geen houwen meer aan: JE MOET! EnMeer lezen over “Gevaar op ’t klein wc’tje”

Wittebroodsweken

Bijna 6 weken geleden trouwde ik met mijn lief. Wat een grootse dag had moeten worden, veranderde in een piepklein eventje. Het uitbundige feest werd ingeruild voor een diner. Het diner wisselde weer om naar een lunch en toen ook deze uiteindelijk afgezegd moest worden, was er weinig feestelijks meer aan. Vlak voor kerst gingMeer lezen over “Wittebroodsweken”

Stinkende best

Daar stonden ze dan: de 20 nieuwe ministers van Rutte IV. Of nee… op het bordes waren het er 19, want Sigrid Kaag moest thuisblijven. Maar het plezier in de nieuwe ploeg was er niet minder om. Zelden heb ik een team zich – later die avond in een speciaal programma – zó consistent zienMeer lezen over “Stinkende best”

Devotie

Geheel onbedoeld zit ik inmiddels met wel vijf Mariabeeldjes opgescheept. Ik heb ze – mooi bij elkaar gerangschikt – ergens op een plank hoog in de boekenkast op mijn werkkamer gezet, omdat ik als de dood ben dat mensen denken dat ik Mariabeeldjes spaar. Dat is beslist niet het geval! Het eerste Mariabeeldje kreeg ikMeer lezen over “Devotie”

Kaarsvet en engelenhaar

Veel eerder dan andere jaren heb ik mijn kerstboom van de zolder gehaald. Voor mij al jarenlang geen echte kerstboom meer, al is er niets mooiers dan zo’n fiere, geurende boom in je huis. Maar ik hoef de naalden maar aan te raken en ik zit al vol jeukende uitslag. Noodgedwongen staat er dus eenMeer lezen over “Kaarsvet en engelenhaar”

De krant

Afgelopen zaterdag was het zo ver: Voor de laatste, écht de allerlaatste keer viel de krant om 6.00 uur op mijn deurmat. Zo’n 40 jaar hoorde ik 6 dagen per week rond de klok van zes rappe voetstappen op mijn oprit; gevolgd door de welbekende plof op de mat. Soms waren de stappen lichtvoetig. DanMeer lezen over “De krant”