Ik zeg het nog maar een keer onomwonden: ik ben geen liefhebber van de elektrische fiets en zal er voorlopig ook zeker geen gaan kopen. Niets zo fijn als je lijf aan het werk zetten en ervaren dat jij de baas bent; ook bij een beetje tegenwind.
Maar waar ik eerst nooit wilde toegeven dat het óók wel eens een beetje teveel van het goede kan zijn, heb ik inmiddels geleerd dat het een teken van kracht is als je hulp kunt vragen. En zeker als je aangeboden hulp ook kunt accepteren.
Dus zeg ik dan ook geen ‘nee’ meer als de vriend – een geoefend toerrijder sinds zijn jonge jaren – mij galant aanbiedt om een tijdje mijn windvanger te zijn.
Nee… dan kruip ik zonder gêne in zijn wiel en laat ik hem als een echte ‘knecht’ het zware werk doen. Om even later als een heuse ‘kopvrouw’ achter de kont vandaan te komen en de resterende kilometers vrolijk uit te fietsen. Mij zul je niet horen klagen als iemand even mijn windvanger wil zijn.
Andere verhalen met het thema ‘wind’ vind je bij Tegenwind, windwandeling en pantoffelhelden.
Vanzelfsprekender 