Ik neem je mee naar vrijdagmiddag, precies een week geleden. Op dat moment schreef ik het hierna volgende verhaaltje. Dat een paar dagen later de weersvoorspellingen al weer compleet anders waren, laat alleen maar zien dat er ‘niets zo veranderlijk is als het weer’. Dus geniet van de zonnige dagen die er nu zijn, wantMeerMeer lezen over “Zomer 2023”
Auteur archief:Sylvia Schalken
Beste tijd van je leven
“Besef jij wel dat wij in de beste tijd van ons leven zitten?”, vraagt een vriendin mij tijdens een flinke wandeling door het bos. Verbaasd kijk ik haar aan, terwijl ik abrupt stilsta. ‘De beste tijd van mijn leven?’ Zie jij dan niet wat er allemaal gaande is in de wereld? De oorlog in Oekraïne,MeerMeer lezen over “Beste tijd van je leven”
Koolzaad
“Driehonderd-en-twee meter”, roept een oudere man achter mij als ik mijn fiets met veel moeite langs een wegversperring manoeuvreer. “Het is precies driehonderd-en-twee meter”, zegt hij nog maar eens als we allebei voorbij de versperring staan. “Hoe weet u dat zo precies”, vraag ik de oude baas. “Omdat ik van feiten en data hou”, isMeerMeer lezen over “Koolzaad”
Petje af!
“Zet jij eens heel gauw je vrolijke petje op”, commandeert een moeder haar zoontje. Hij heeft zojuist nukkig aan zijn moeder gevraagd ‘wat er nou zo leuk aan is om door het mulle zand te sjouwen, terwijl het veel te warm is.’ Volgens mij een heel terechte opmerking van de kleine man, want ook ikMeerMeer lezen over “Petje af!”
Zand (Oerol 5)
Ik heb nooit geweten dat ‘zand’ een schaars product is geworden. En van een heuse ‘zandmaffia’ had ik ook nog nooit gehoord. Maar als ik op Oerol de installatie van de kunstenaars van Atelier NL bezoek, is er geen ontkomen meer aan. Na water op nummer 1 is een tekort aan zand de nummer 2MeerMeer lezen over “Zand (Oerol 5)”
Natuurlijk!
“Waarom schrijf jij in jouw verhaal over het bos (Oerol 3) dat wij afhankelijk zijn van de natuur”, vraagt de vriend mij, kort nadat ik deze blog de wereld in heb gestuurd. “Ik vind dat écht heel raar!”, voegt hij er nog maar eens met klem aan toe. Niet-begrijpend kijk ik hem aan. “Hoezo raar?”,MeerMeer lezen over “Natuurlijk!”
Geprolongeerd (Oerol 4)
Het is het theaterstuk dat steevast op de meeste aandacht kan rekenen. Elke avond rond 21.30 uur beweegt een massa zich richting de Westkust van Terschelling. Honderden, misschien wel duizend fietsen worden gestald bij het festivalterrein waarna de menigte zich als een stroom van mieren in beweging zet. Mensen verzamelen zich op het strand. InMeerMeer lezen over “Geprolongeerd (Oerol 4)”
Het bos (Oerol 3)
En zo kan het gebeuren dat ik mijzelf opeens terugvind in een grote cirkel midden in het bos. Een kunstenaar nodigt mij uit om rustig te gaan zitten en te luisteren naar het verhaal van het bos. Niet dat er iemand iets gaat vertellen, nee de kunstenaar laat weten dat het bos zijn eigen verhaalMeerMeer lezen over “Het bos (Oerol 3)”
Ik wil wit zijn! (Oerol 2)
‘Ik wil wit zijn’, roept de 25-jarige Femi uit. Maar Femi is niet wit. Ze heeft een bruine huid die glanst in de zon. En ze heeft lange vlechten, wel 50 stuks. Maar ook daar is Femi niet blij mee. “Gaat jouw haar niet stinken met al die vlechten?”, vragen mensen met regelmaat aan haar.MeerMeer lezen over “Ik wil wit zijn! (Oerol 2)”
Oerol (1)
Kriskrassend race ik op mijn fiets over het eiland. Van West naar Oost en weer van Oost naar West. De ene keer heb ik een stevige wind tegen en – iets minder vaak dan ik zou willen – heb ik een lekker windje mee. Ik ben deze week op Terschelling, het waddeneiland waar elk jaarMeerMeer lezen over “Oerol (1)”
Vanzelfsprekender 