Categorie archief: intens

Dames van zekere leeftijd

Gezellig zitten ze aan een tafeltje op het terras, terwijl het zonnetje vriendelijk schijnt. Na weken van regen, regen en nog eens regen, kunnen de zes vriendinnen eindelijk weer eens naar buiten. Lekker lunchen en ‘even wijnen’ hoor ik hen zeggen. “Ooooo ik ben hier zoooo aan toe”, laat een van de dames zich ontvallen.MeerMeer lezen over “Dames van zekere leeftijd”

Beste tijd van je leven

“Besef jij wel dat wij in de beste tijd van ons leven zitten?”, vraagt een vriendin mij tijdens een flinke wandeling door het bos. Verbaasd kijk ik haar aan, terwijl ik abrupt stilsta. ‘De beste tijd van mijn leven?’ Zie jij dan niet wat er allemaal gaande is in de wereld? De oorlog in Oekraïne,MeerMeer lezen over “Beste tijd van je leven”

Zo stil in mei!

Het is doodstil in het kleine zaaltje van het Mariapaviljoen in de Bosche binnenstad. Als de laatste klanken van het Taptoe-signaal wegsterven, buigt iedereen deemoedig het hoofd om stil te staan bij de vele slachtoffers van oorlog en geweld. “Nooit meer oorlog,” memoreer ik in gedachten, “en wat gebeurt er? Er is meer oorlog danMeerMeer lezen over “Zo stil in mei!”

Sweet 16

“Hoe voelde jij je toen je 16 was?”, vraagt een vriendin. We genieten van een oude port en hebben een boeiend gesprek over ouder worden, vervlogen dromen en de eens zo hooggespannen verwachtingen van het leven. En we knikken instemmend als we concluderen dat jongeren het tegenwoordig moeilijker hebben dan ooit tevoren. Al trek ikMeerMeer lezen over “Sweet 16”

Het grootste deel van kennis

“Waaruit bestaat het grootste deel van kennis?”, vraagt de leraar aan zijn klas vlak voor de grote vakantie. “Wie het antwoord weet, gaat over”, belooft hij de kinderen. De tienjarige Boely is een slim, leergierig mannetje. Hij beseft dat het antwoord niet voor de hand ligt en vraagt de meester tijd om te gaan zoeken.MeerMeer lezen over “Het grootste deel van kennis”

Honderd dagen

Het zit er op: mijn eerste honderd dagen in Wageningen. En net als staatshoofden, politici en managers zal ik mijn bevindingen over deze periode met jullie delen. Niet dat ik al zo veel heb gedaan of heb meegemaakt, maar toch. Ik heb ervaren dat Wageningen best makkelijk went. Dat komt vooral, omdat het merendeel vanMeerMeer lezen over “Honderd dagen”

Rollatorrace

Op een dag nodig ik meneer Kees uit voor een kop koffie bij mij op kantoor. Er is mij ‘wat ter ore gekomen dat nogal te denken geeft’. Schuldbewust stapt meneer Kees naar binnen en nadat ik hem een flinke mok koffie ‘met suiker en veel melk, want ik ben nogal een Roomse’ en eenMeerMeer lezen over “Rollatorrace”

De piraat

De uit Friesland afkomstige Jelle was amper 16 jaar toen hij voor het eerst meeging op de grote vaart. Een magere, lange slungel die, door het zware werk op de boot, al snel uitgroeide tot een gespierde, bonkige kerel. Een ruige kerel ook: grof in de mond en voor niemand bang. “Ik was een echteMeerMeer lezen over “De piraat”

Worstenbroodje

“Wat ga je het meeste missen als je weg bent uit Brabant?”, vroeg een vriendin mij kort voor de verhuizing. Onmiddellijk wist ik het antwoord: “de worstenbroodjes!” Deze Brabantse lekkernij staat voor mij voor ‘huiselijkheid en gezelligheid’. Ik leerde het worstenbroodje kennen in mijn kindertijd. Als wij op kerstavond uit de nachtmis kwamen, was hetMeerMeer lezen over “Worstenbroodje”