Gevaar op ’t klein wc’tje

Kent u dat schaamtevolle gevoel? Dat je – uitgerekend als je op het werk bent – de niet te negeren noodzaak voelt om naar het toilet te gaan, omdat zich een grote boodschap aandient. Je wilt niet! Stel dat je stinkt! Je wilt écht niet! Maar er is geen houwen meer aan: JE MOET! EnMeerMeer lezen over “Gevaar op ’t klein wc’tje”

Wittebroodsweken

Bijna 6 weken geleden trouwde ik met mijn lief. Wat een grootse dag had moeten worden, veranderde in een piepklein eventje. Het uitbundige feest werd ingeruild voor een diner. Het diner wisselde weer om naar een lunch en toen ook deze uiteindelijk afgezegd moest worden, was er weinig feestelijks meer aan. Vlak voor kerst gingMeerMeer lezen over “Wittebroodsweken”

Stinkende best

Daar stonden ze dan: de 20 nieuwe ministers van Rutte IV. Of nee… op het bordes waren het er 19, want Sigrid Kaag moest thuisblijven. Maar het plezier in de nieuwe ploeg was er niet minder om. Zelden heb ik een team zich – later die avond in een speciaal programma – zó consistent zienMeerMeer lezen over “Stinkende best”

Devotie

Geheel onbedoeld zit ik inmiddels met wel vijf Mariabeeldjes opgescheept. Ik heb ze – mooi bij elkaar gerangschikt – ergens op een plank hoog in de boekenkast op mijn werkkamer gezet, omdat ik als de dood ben dat mensen denken dat ik Mariabeeldjes spaar. Dat is beslist niet het geval! Het eerste Mariabeeldje kreeg ikMeerMeer lezen over “Devotie”

Kaarsvet en engelenhaar

Veel eerder dan andere jaren heb ik mijn kerstboom van de zolder gehaald. Voor mij al jarenlang geen echte kerstboom meer, al is er niets mooiers dan zo’n fiere, geurende boom in je huis. Maar ik hoef de naalden maar aan te raken en ik zit al vol jeukende uitslag. Noodgedwongen staat er dus eenMeerMeer lezen over “Kaarsvet en engelenhaar”

De krant

Afgelopen zaterdag was het zo ver: Voor de laatste, écht de allerlaatste keer viel de krant om 6.00 uur op mijn deurmat. Zo’n 40 jaar hoorde ik 6 dagen per week rond de klok van zes rappe voetstappen op mijn oprit; gevolgd door de welbekende plof op de mat. Soms waren de stappen lichtvoetig. DanMeerMeer lezen over “De krant”

De suppoost

Het is een druilerige zondagmiddag. Hét ideale moment om weer eens naar een museum te gaan. De keuze valt op het Noordbrabants museum. De laatste keer dat ik hier was, bezocht ik de tentoonstelling ‘Asjemenou‘ met een presentatie van maar liefst 100 Nederlandse karakteristieken. Van alles kwam voorbij. Van het oer-Hollandse Dafje tot de eersteMeerMeer lezen over “De suppoost”

Nelson Mandela

Ik had écht nooit gedacht dat ik nog eens een strand aan zou harken. Het lukt me al nauwelijks om thuis mijn tuintje op orde te houden. Laat staan dat ik mij dan druk zou kunnen maken over de ordentelijkheid van het strand. Maar toch… vandaag heb ik het gedaan: dat harken. Drie uur langMeerMeer lezen over “Nelson Mandela”